💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

معرفی بیماری: بیماری نقرس یا Gout در اثر اختلال در سوخت و ساز اسید اوریک در بدن ایجاد می گردد. در بیشتر موارد، بیماری با التهاب دردناک مفاصل بروز می نماید. شایع ترین شکل بروز بیماری به صورت یک حمله حاد است که در آن انگشت شست پای یک طرف دچار قرمزی، تورم و التهاب شدید و بسیار دردناک می شود. درد معمولا به طور ناگهانی در نیمه شب آغاز و فرد را از خواب بیدار می نماید. شدت درد به حدی است که بیمار حتی تحمل یک روانداز و ملحفه کوچک را هم روی شست خود ندارد. نقرس ممکن است مفاصل سایر انگشتان پا و دست و یا مفاصل بزرگتر مانند مچ و پاشنه پا، زانو، مچ دست و آرنج را هم درگیر نماید. در این گونه موارد ممکن است علائمی نظیر خشکی و محدودیت حرکت مفصل نیز به درد و قرمزی و تورم اضافه شوند. نقرس همچنین ممکن است باعث رسوب کریستال های اسید اوریک در کلیه و ایجاد سنگ کلیه گردد.

علت ایجاد بیماری: افزایش میزان اسید اوریک (Uric Acid) در بدن باعث ایجاد نقرس می گردد. این افزایش می تواند به سه دلیل اتفاق بیافتد: بدن به طور طبیعی یا بر اثر یک بیماری و یا مصرف یک دارو میزان زیادی اسید اوریک تولید نماید، فرد غذاهای حاوی اسید اوریک فراوان مصرف نماید و کلیه فرد نتواند به میزان کافی اسید اوریک را از خون تصفیه نماید. با افزایش میزان اسید اوریک در خون، این ماده حالت محلول خود را از دست داده و تبدیل به کریستال های سوزنی شکل شده و در فضای بین مفاصل و در داخل مایع مفصلی رسوب می کند. با افزایش میزان این کریستال ها در مایع مفصلی، حرکت مفصل دردناک و محدود می گردد. معمولا فرآیند رسوب کریستال های اسید اوریک در مفصل برای اولین بار به صورت ناگهانی و به سرعت در مفصل شست پا اتفاق افتاده و حمله حاد نقرسی به صورتی که شرح داده شد اتفاق می افتد.

عواملی که خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهند: مصرف بیش از حد غذاهای حاوی اسید اوریک، زیاده روی در مصرف نوشیدنی های الکلی، نداشتن تحرک و افزایش وزن و مصرف برخی از داروها ممکن است باعث ابتلا به نقرس و یا تشدید بیماری گردند.

غذاهای دارای اسید اوریک فراوان: غذاهایی که دارای مواد آلی به نام پورین (purines) هستند، حاوی اسید اوریک فراوان می باشند. برخی غذاهای دریایی شامل ماهی کولی، ساردین، شاه ماهی، صدف دریایی، ماهی روغن (کیسه ماهی)، ماهی قزل آلا، ماهی هداک دارای پورین فراوان هستند. جگر قرمز، بیکن و ترکی (turkey) نیز مقادیر قابل توجهی پورین دارند. انواع گوشت قرمز مانند گوشت گوسفند و گوساله، خوک و گوشت مرغ و اردک مقادیر کمتری پورین دارند. انواع خرچنگ و میگو نیز حاوی پورین ولی با مقادیر کمتر می باشند.

پیشگیری: داشتن یک رژیم غذایی مناسب و جلوگیری از افزایش بیش از حد وزن، پرهیز از زیاده روی در مصرف گوشت به اشکال مختلف (حتی غذاهای دریایی)، اجتناب از مصرف بیش از حد نوشیدنی های الکلی و افزودن مقادیر متعادل از غلات، سبزیجات و میوه ها به رژیم غذایی روزانه می تواند به پیشگیری از بیماری نقرس کمک نماید.

درمان: درمان حمله حاد نقرسی به شکل درمان دارویی و شامل داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی (NSAIDS) و کورتیکواستروئیدها می باشد. درمان مراحل مزمن بیماری نیز شامل داروهایی است که میزان اسید اوریک خون را به روش های مختلف کاهش می دهند. افراد مبتلا باید از مصرف غذاهای حاوی پورین پرهیز کرده و آب فراوان بنوشند تا کلیه بتواند اسید اوریک اضافی را تصفیه نماید. ورزش و تحرک کافی نیز باید پس از برطرف شدن حمله حاد نقرس در برنامه روزانه مبتلایان گنجانده شود. در دوره حمله حاد نقرسی باید از مصرف موادی که ادرار را اسیدی می کنند، اجتناب کرد. بهتر است که دستورالعمل کامل غذایی جهت این بیماران توسط پزشک به ایشان آموزش داده شود.

در خاتمه باید یادآور شد که متاسفانه سن ابتلا به نقرس در حال کاهش است. در گذشته، نقرس به بیماری پولدارها معروف بود، چون سایر طبقات اجتماعی استطاعت مصرف زیاد گوشت را نداشتند و سبک زندگی ایشان مبتنی بر تحرک فراوان بود. تغییر سبک زندگی و کم تحرکی و رژیم غذایی نامناسب از عوامل افزایش میزان نقرس و کاهش سن ابتلا به آن می باشند. رعایت رژیم غذایی مناسب، پرهیز از مصرف بیش از حد الکل و داشتن تحرک کافی، عواملی هستند که می توانند تا حد زیادی از خطر ابتلا به نقرس بکاهند.

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام