💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

مراقبت در منزل برای بیماران مشکوک به عفونت ویروس کرونا جدید (COVID-19) با علائم خفیف، و مدیریت تماس با آنها

متاسفانه برای ویروس کرونا فعلا درمان و واکسنی در دسترس قرار نگرفته است.

برای بیمار کرونا، کار درمانی جز رسیدگی های اولیه مثل تغذیه وجود ندارد.

مهم ترین کاری که یک بیمار کرونا باید انجام بدهد، قرنطینه از خانواده و دیگر افراد در ارتباط است.

سازمان بهداشت جهانی (WHO) این دستورالعمل سریع را جهت رفع نیاز در مورد مراقبت امن خانگی برای بیماران مبتلا به عفونت مشکوک به ویروس کرونا (COVID-19) با علائم خفیف و اقدامات بهداشتی عمومی مرتبط با مدیریت تماس ها، ارائه داده است.

علائم خفیف شامل تب درجه پایین، سرفه کردن، ضعف، بی قراری یا گلو درد بدون علائم هشداردهنده مانند تنگی نفس یا مشکل در تنفس. افزایش مشکل تنفسی مانند خلط یا خون ریزی علائم دستگاه گوارش مانند حالت تهوع، استفراغ و اسهال و بدون تغییر در وضعیت روحی، مانند سردرگمی یا بی حالی.

این دستورالعمل برای راهنمایی متخصصان بهداشت عمومی و پیشگیری از عفونت و کنترل (IPC یا Infection prevention and control)، مدیران بهداشت و درمان و مراقبین بهداشت (HCW) در هنگام پرداختن به موضوعات مربوط به مراقبت در منزل برای بیماران مشکوک به عفونت ویروس کرونا (COVID-19) با علائم خفیف و هنگام مدیریت آن ها، ارائه می شود. این راهنمایی بر اساس شواهد در مورد عفونت کووید-۱۹ و امکان سنجی اقدامات (برنامه پیشگیری و کنترل عفونت یا IPC) در خانه است. به منظور دستیابی به هدف این سند، مراقبت به والدین، همسران، سایر اعضای خانواده یا دوستان بدون آموزش رسمی مراقبت های بهداشتی واگذار می شود.

با توجه به اطلاعات موجود در مورد این بیماری و انتقال آن، سازمان بهداشت جهانی (WHO) توصیه می کند که کلیه بیمارانی که مشکوک به عفونت COVID-19 و دارای عفونت حاد تنفسی هستند، در اولین اولویت سیستم مراقبت های بهداشتی قرار بگیرند و درمان اضطراری بر اساس شدت بیماری آن ها انجام شود. برای کسانی که مبتلا به بیماری خفیف هستند، ممکن است بستری شدن در بیمارستان لازم نباشد مگر اینکه نگرانی در مورد وخامت سریع حال آن ها وجود داشته باشد.

اگر بیماری خفیف باشد، ممکن است مراقبت در خانه در نظر گرفته شود. سایر بیمارانی که ممکن است در منزل مورد مراقبت قرار گیرند شامل بیمارانی است که علائم بیماری را دارند اما دیگر نیازی به بستری ندارند و مواردی که آگاهانه تصمیم گرفته شده است که از بستری شدن اجتناب شده مراقبت در منزل در نظر گرفته شود . در صورتی که امکانات بستری در دسترس نباشد یا ناامن باشد (به عنوان مثال، ظرفیت محدود باشد و منابع قادر به برآوردن تقاضا برای خدمات مراقبت های بهداشتی نباشند).

در هر یک از این شرایط، بیماران با علائم خفیف و بدون شرایط زمینه ای مزمن – مانند بیماری ریه یا قلب، نارسایی کلیوی یا شرایط ایمنی بدن که بیمار را در معرض خطر ابتلا به عوارض قرار می دهد – ممکن است در خانه تحت مراقبت قرار گیرند. این تصمیم نیاز به بررسی بالینی دقیق دارد و باید با ارزیابی آگاهانه از ایمنی محیط منزل بیمار اتخاذ شود.

در مواردی که مراقبت در منزل صورت می گیرد، یک مراقب بهداشت آموزش دیده (HCW) باید ارزیابی کند که آیا محل زندگی برای ارائه مراقبت مناسب است یا خیر. مراقب بهداشت (HCW) باید ارزیابی کند که آیا بیمار و خانواده قادر به رعایت موارد احتیاطی که به عنوان بخشی از مراقبت ایزوله در منزل توصیه می شود، هستند؟ (به عنوان مثال، بهداشت دست، بهداشت تنفس، تمیز کردن محیط، محدودیت های حرکتی در اطراف خانه یا از خانه) و می تواند نگرانی های مربوط به ایمنی را مرتفع کند؟ (به عنوان مثال، تصادف و خطر آتش سوزی در ارتباط با استفاده از محلول های ضد عفونی دست بر پایه الکل).

برای مدت زمان مراقبت در منزل باید ارتباط با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی یا پرسنل بهداشت عمومی یا هر دو برقرار شود – یعنی تا زمانی که علائم بیمار به طور کامل برطرف نشود. برای تعریف مدت اقدامات احتیاطی در ایزوله خانگی، اطلاعات جامع تری در مورد چگونگی عفونت COVID-19 لازم است.

بیماران و اعضای خانواده باید در مورد بهداشت شخصی، اقدامات اساسی (برنامه پیشگیری و کنترل عفونت) IPC و نحوه مراقبت از اعضای خانواده مظنون به ابتلا به بیماری کووید-۱۹، تا حد امکان، اطمینان داشته باشند تا از شیوع عفونت به افراد در تماس های خانگی جلوگیری شود. به بیمار و خانواده باید پشتیبانی و آموزش مداوم ارائه شود و نظارت باید در طول مدت مراقبت در خانه ادامه یابد. بیماران و خانواده ها باید به توصیه های زیر عمل کنند.

بیمار را در یک اتاق منفرد با تهویه مناسب قرار دهید (یعنی با پنجره های باز و یک درب باز).

حرکت بیمار در خانه محدود و فضای به اشتراک گذاشته را به حداقل برسانید. اطمینان حاصل کنید که فضاهای مشترک (به عنوان مثال، آشپزخانه، حمام) به خوبی تهویه شده اند (به عنوان مثال، پنجره را باز نگه دارید).

اعضای خانواده باید در اتاق دیگری بمانند یا در صورت عدم امکان، فاصله حداقل ۱ متر از فرد بیمار را حفظ کنند (مثلاً در یک تخت جداگانه بخوابید).

تعداد مراقبان را محدود کنید. در حالت ایده آل، مراقبت را به شخصی اختصاص دهید که از سلامت خوبی برخوردار باشد و هیچ شرایط اساسی مزمن یا مصون سازی ایمنی را ندارد. تا زمانی که بیمار به طور کامل بهبود یافته و علائمی نداشته باشد، نباید به ملاقات کنندگان اجازه عیادت داده شود.

بهداشت دست را بعد از هر نوع تماس با بیماران یا محیط نزدیک آن ها انجام دهید . بهداشت دست نیز باید قبل و بعد از تهیه غذا، قبل از صرف غذا، بعد از استفاده از توالت و هر زمان که دست ها کثیف به نظر می رسند، انجام شود. اگر دست ها به وضوح کثیف نباشند، می توان از محلول دست حاوی الکل استفاده کرد. برای دست هایی که به وضوح کثیف هستند از صابون و آب استفاده کنید.

هنگام شستن دست ها با آب و صابون، بهتر است از دستمال کاغذی یکبار مصرف برای خشک کردن دست استفاده شود. اگر این مواد در دسترس نیستند، از حوله های تمیز استفاده کرده و هنگام خیس شدن، آن ها را تعویض کنید.

برای محدود کردن ترشحات تنفسی، باید یک ماسک پزشکی در اختیار بیمار قرار داده شود و تا حد ممکن ماسک زده شود. افرادی که نمی توانند ماسک پزشکی را تحمل کنند باید از بهداشت تنفسی سخت استفاده کنند – یعنی دهان و بینی هنگام سرفه یا عطسه باید با یک دستمال کاغذی یکبار مصرف پوشانده شود. موادی که برای پوشاندن دهان و بینی استفاده می شود باید بعد از استفاده به طور مناسب دور انداخته یا تمیز شوند (به عنوان مثال، دستمال های قابل شستشو را با استفاده از صابون معمولی یا مواد شوینده و آب بشویید).

مراقبین باید در هنگام قرار گرفتن در اتاق بیمار، ماسک پزشکی محکم داشته باشند که دهان و بینی آن ها را بپوشاند. در حین استفاده ماسک نباید لمس شود یا دستکاری شود. اگر ماسک از ترشحات خیس یا کثیف شود، باید بلافاصله با ماسک تمیز و خشک جدید جایگزین شود. ماسک را با استفاده از تکنیک مناسب دفع کنید – یعنی جلوی آن را لمس نکنید، بلکه در عوض بند آن را باز کنید. ماسک را بلافاصله پس از استفاده دور انداخته و بهداشت دست را انجام دهید.

از تماس مستقیم با مایعات بدن، به خصوص ترشحات دهان یا تنفس و مدفوع خودداری کنید. هنگام انجام مراقبت از دهان یا تنفس و هنگام دست زدن به مدفوع، ادرار و سایر زباله ها از دستکش یکبار مصرف و ماسک استفاده کنید. بهداشت دست را قبل و بعد از از بین بردن دستکش و ماسک انجام دهید.

از ماسک یا دستکش استفاده مجدد نکنید.

برای بیمار از لباس و ظروف مخصوص غذا استفاده کنید. این موارد پس از استفاده باید با صابون و آب تمیز شوند و به جای دور ریختن مجددا مورد استفاده مجدد قرار گیرند.

سطوحی در اتاق مراقبت از بیمار که اغلب روزانه لمس می شوند نظیر میزهای کنار تختخواب، تخت خواب و سایر مبلمان اتاق خواب را تمیز و ضدعفونی کنید. ابتدا باید برای تمیز کردن از صابون معمولی خانگی یا مواد شوینده استفاده شود و بعد از شستشو، باید از مواد ضد عفونی کننده معمولی خانگی که حاوی ۰.۵ درصد هیپوکلریت سدیم است (یعنی معادل pm 5000 یا ۱ قسمت سفید کننده ۵ تا ۹ قسمت آب) استفاده شود.

حداقل یکبار در روز سطوح حمام و توالت را تمیز و ضد عفونی کنید. باید ابتدا برای تمیز کردن از صابون معمولی خانگی یا مواد شوینده استفاده شود و بعد از شستشو، باید از مواد ضد عفونی کننده معمولی خانگی حاوی ۰.۵ درصد هیپوکلریت سدیم استفاده کرد.

لباس ها، ملحفه ها و حوله های حمام و دست بیمار را با استفاده از صابون های معمولی و آب و یا ماشین لباسشویی در دمای ۶۰-۹۰ درجه سانتیگراد با مواد شوینده خانگی معمولی تمیز کرده و کاملاً خشک کنید. ملحفه های آلوده را درون یک کیسه مخصوص لباس کثیف قرار دهید. لباس های کثیف را نتکانید و از سرایت آلودگی به پوست و لباس خودداری کنید.

از دستکش و لباس محافظ (به عنوان مثال پیش بندهای پلاستیکی) باید هنگام تمیز کردن سطوح یا دست زدن به لباس یا ملحفه آغشته به مایعات بدن استفاده شود. بسته به مورد، می توان از دستکش های با کاربرد عمومی یا یکبار مصرف استفاده کرد. پس از استفاده، دستکش های معمولی باید با صابون و آب تمیز شوند و با محلول هیپوکلریت سدیم ۰.۵٪ ضدعفونی شوند. دستکش های یکبار مصرف (به عنوان مثال، نیتریل یا لاتکس) باید پس از هر بار مصرف دور ریخته شوند. بهداشت دست را قبل و بعد از برداشتن دستکش انجام دهید.

دستکش ها، ماسک ها و سایر زباله های تولید شده در هنگام مراقبت از بیمار باید قبل از اینکه به عنوان زباله های عفونی دفع شوند، آن ها را داخل یک سطل زباله با درب در اتاق بیمار قرار دهید.

از قرار گرفتن در معرض سایر موارد در معرض آلودگی از محیط نزدیک بیمار خودداری کنید (مثلاً مسواک، سیگار، وسایل غذاخوری، ظروف، نوشیدنی، حوله، دستشویی یا ملحفه خود را از بیمار جدا کنید).

هنگامی که مراقبین بهداشت (HCW) در منزل خدمات مراقبت را ارائه می دهند، باید ارزیابی خطر برای انتخاب تجهیزات محافظ شخصی مناسب را انجام دهند و توصیه های مربوط به اقدامات احتیاطی و تماس را دنبال کنند.

افراد (از جمله مراقبین و مراقب بهداشت (HCW)) که در معرض اشخاص مشکوک به بیماری ویروس کرونا قرار گرفته اند، مخاطب تلقی می شوند و باید از آخرین روز تماس، برای ۱۴ روز تحت نظر باشند.

مخاطب شخصی است که هر یک از مواجهه های زیر را داشته باشد:

قرار گرفتن در معرض مراقبت های بهداشتی، از جمله ارائه مراقبت مستقیم برای بیماران مبتلا به بیماری کووید-۱۹، کار با مراقب بهداشت (HCW) آلوده به ویروس که باعث بیماری COVID-19 می شود، مراجعه به بیماران مانند بیمار مبتلا به بیماری ویروس کرونا یا اقامت در همان محیط.

قرار گرفتن در معرض تماس با هم در نزدیکی یا رفتن به کلاس مشترک با بیمار مبتلا به بیماری ویروس کرونا.

همسفر بودن با بیمار دارای بیماری کووید-۱۹ در هر نوع وسیله نقلیه.

قرار گرفتن در معرض زندگی در همان خانواده به عنوان بیمار مبتلا به بیماری COVID-19 در طی ۱۴ روز پس از شروع علائم در بیمار.

باید راهی برای برقراری ارتباط مراقبان با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی در مدت زمان مراقبت ایجاد شود. همچنین، کارکنان بهداشت و درمان باید سلامت مخاطبین را بطور منظم از طریق تلفن اما به طور ایده آل و در صورت امکان از طریق ویزیت های حضوری روزانه بررسی کنند، بنابراین می توان تست های تشخیصی خاص را در صورت لزوم انجام داد. ارائه دهنده خدمات بهداشتی باید پیش از این دستورالعمل هایی را به مخاطبین بدهد تا در صورت ابتلا به بیماری، در چه مواردی مراقبت های لازم را انجام دهند، مناسب ترین روش حمل و نقل برای استفاده، زمان و محل ورود به مرکز مراقبت های بهداشتی تعیین شود و اقدامات احتیاطی در صورت تماس در مورد فردی با علائم بیماری، به ترتیب مراحل زیر باید انجام شود.

به مرکز پزشکی پذیرنده اطلاع دهید که یک بیمار با علائم وارد خواهد شد.

در حین مسافرت برای دریافت مراقبت، شخصی که مریض است باید از ماسک پزشکی استفاده کند.

برای انتقال، باید در صورت امکان جهت رفاه، از حمل و نقل عمومی اجتناب کرد. می توان آمبولانس فراخوانی کرد، یا انتقال بیمار را می توان در صورت امکان با یک وسیله نقلیه شخصی انجام داد که در آن همه پنجره ها باز است.

به فرد دارای علائم توصیه می شود که همیشه بهداشت تنفسی و بهداشت دست را انجام داده و در هنگام انتقال و زمانی که در مرکز مراقبت های بهداشتی قرار دارند در ایستادن یا نشستن تا حد ممکن از دیگران (حداقل ۱ متر) فاصله بگیرند.

تمام سطوحی که با ترشحات تنفسی یا مایعات دیگر بدن هنگام حمل و نقل آلوده می شود باید با صابون یا مواد شوینده تمیز شود و سپس با یک محصول خانگی معمولی حاوی یک محلول سفید کننده رقیق شده ۰.۵٪ ضد عفونی شود.