💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

مطالعات نشان می دهد هرچه زودتر افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید درمان شده شوند، احتمال اینکه زودتر احساس بهتری داشته باشند و برای مدت طولانی تری فعال باشید بیشتر است.

پیشنهاد می کنیم نوشته تخصص روماتولوژی چیست را هم بخوانید. اما باید بگوییم که یک متخصص داخلی در بزرگسالان یا یک پزشک متخصص اطفال (پزشک معالجه کودکان از بدو تولد تا بزرگسالی) آنها در مورد بیماری هایی که مفاصل، ماهیچه ها و استخوان های شما را تحت تأثیر قرار می دهد، از جمله مواردی که به عنوان بیماری های خود ایمنی یا بیماری های روماتیسمی شناخته می شوند، آموزش ویژه ای دیده­اند.  بیماری­هایی که آنها درمان می کنند شامل موارد زیر است:

• کمردرد مزمن

•نقرس

• لوپوس

• استئوآرتریت

• آرتریت روماتوئید

• تاندونیت

• آرتریت پسوریاتیک

این پزشکان برای تهیه یک برنامه درمانی برای شما آموزش­های ویژه ای دیده­اند.  اولین بازدید شما شامل بخشی از گفتگو و معاینه  خواهد بود.  قرار ملاقات شما ممکن است یک ساعت یا بیشتر طول بکشد، اما ارزش این کار را دارد.  از آنجا که RA یک بیماری مزمن است، شما اغلب اوقات این پزشک را ملاقات خواهید کرد.

آنها را بیشتر در کلینیک های سرپایی پیدا خواهید کرد.  آنها معمولاً با یک بیمارستان محلی در ارتباط هستند، بنابراین می توانند با افرادی که در آنجا برای معالجه بیماری های روماتیسمی بستری هستند کمک کنند.

پزشک مراقبت های اولیه شما را به متخصص روماتولوژی ارجاع می­دهد.  شما می توانید به تنهایی با آنها تماس بگیرید و قرار ملاقات بگذارید. ابتدا بیمه خود را بررسی کنید چون ممکن است نیاز به مراجعه به شما داشته باشد.

یکی از اولین سؤالاتی که پزشک از شما خواهد پرسید این است: چه چیزی باعث شده شما به اینجا بیایید؟شما باید به او بگویید که RA چگونه بر زندگی شما تأثیر می گذارد.

سپس آماده پاسخ به سؤالاتی مانند موارد زیر شوید:

• چند وقت یکبار علائم را دارید؟(تمام وقت، روزانه، هفتگی، گاهی اوقات)

• چه چیزی باعث می شود احساس بهتری داشته باشید؟ (ورزش ، استراحت ، دارو(

• چه چیزی شما را بدتر می کند؟ (کمبود فعالیت، خواب ناکافی، استرس، خوردن  غذای خاصی)

• چه فعالیتهایی باعث افزایش درد شما می شوند؟(پیاده روی، خم شدن، کشیده شدن اندام، نشستن به مدت طولانی)

• محل درد کجاست؟

• درد چقدر بد است؟

• کدام کلمات درد شما را بهتر توصیف می­کنند؟ (مبهم، تیز، خنجری، ضربان دار، سوزشی، گرفتگی، تیر کشنده)

• درد را چگونه احساس می کند؟ (خستگی، ناراحتی، بیماری)

• آیا شما را از انجام کارهایی که لذت می برید باز می

 دارد(باغبانی، خرید، مراقبت از کودکان، رابطه جنسی)

• آیا علائمی غیر از درد مفاصل، عضله یا استخوان وجود دارد که به نظر برسد با بیماری مرتبط  باشد؟ (بثورات پوستی، خارش، خشکی دهان یا چشم، تب، عفونت)

شاید به نظر برسد برخی از سؤالات مربوط به آرتریت روماتوئید نیست ،  اما پزشک شما دلیل خوبی برای پرسیدن از آنها دارد.  اگر می خواهید دلیلش را بدانید یا احساس معذب بودن می کنید به او بگویید.

در مورد ویزیت و روشهای درمانی توصیه شده هرگونه سؤالی که دارید بپرسید.  طبیعی است که از چنین مواردی سوال کنید:

• چه مدت طول می کشد تا من احساس بهتری داشته باشم؟

• برای خوابیدن در طول شب چه کاری می توانم انجام دهم؟

• من دوست ندارم دارو مصرف کنم.  گزینه های دیگر من چه

 هستند؟

• آیا باید تا آخر عمر داروهای RA را مصرف کنم؟

• از کجا می توانم منابعی پیدا کنم که به من کمک کنند درمورد زندگی با این بیماری اطلاعات بیشتری کسب کنم؟

• چگونه می توانم یک گروه پشتیبانی پیدا کنم؟

روماتولوژیست ­ها برای تهیه یک برنامه درمانی برای شما آموزش­های ویژه ای دیده­اند.  اولین بازدید شما شامل بخشی از گفتگو و معاینه  خواهد بود.  قرار ملاقات شما ممکن است یک ساعت یا بیشتر طول بکشد، اما ارزش این کار را دارد.  از آنجا که RA یک بیماری مزمن است، شما اغلب اوقات این پزشک را ملاقات خواهید کرد.

تقریباً مانند هر قرار ملاقات استانداردی در مطب شروع می شود.  پزشک شما:

شما را از سر تا پا، از جمله چشم، دهان و پوستتان را بررسی می­کند

 به دنبال علائم التهاب مانند تورم، گرمی، قرمزی، ندول(رشد زیر پوستی) و بثورات می­گردد

 نبضتان را می­گیرد و قلب، ریه هاوروده­هایتان را سمع می­کند.

بر روی مفاصلتان فشار می­دهد تا ببیند که آیا درد دارند

سپس او از شما می خواهد که خم شوید و مفاصل و عضلات خود را بکشید. او مفاصل یک طرف بدن شما را با طرف دیگر مقایسه

 می کند، زیرا RA اغلب بر روی هر دو طرف تأثیر می گذارد. این قسمت از معاینه ممکن است باعث ایجاد درد شود، اما پزشک باید حرکت شما را ببیند. اگر زیاد درد داشتید به او بگویید.

پزشک خون و مایعات دیگر بدن شما را بررسی می­کند.  او همچنین احتمالاً از مفاصل شما عکس برداری خواهد کرد.

پزشک ممکن است از سوزن برای گرفتن خون یا مایعات مفصلی هنگام مراجعه به مطب استفاده کند.  یا ممکن است شما را برای آزمایشات به آزمایشگاه بفرستد.  روماتولوژیست ها به دنبال علائم التهابی هستند:

آنتی بادی ضد CCP: آنها نشانه آسیب استخوانی ناشی از RA هستند.

پروتئین واکنشی: C در صورت وجود التهاب، سطح آن بالا می رود.

میزان رسوب گلبولهای قرمز: (ESR)  سرعتی را که خون شما در پایین لوله آزمایش قرار می گیرد اندازه گیری می کند.  رسوب سریع تر نشانه التهاب است.

فاکتور روماتوئید: بدن شما در هنگام حمله به بافت سالم این پروتئین ها را تولید می کند.

مایع سینوویال: پزشک شما آن را از نظر وجود پروتئین­ها، علائم عفونت و کاهش ضخامت آزمایش می کند.

او ممکن است از اشعه X ، MRI یا سونوگرافی استفاده کند تا از آسیب مفاصل شما تصویربرداری کند.

روماتولوژیست با استفاده از آنچه در مورد RA ، سابقه پزشکی، معاینه و نتایج آزمایشاتتان به اشتراک گذاشته اید، اطلاعات کافی برای تصمیم گیری در مورد مراحل بعدی را خواهد داشت.

داروها:احتمالاً پزشک شما دارویی بنام متوترکسات به شما می دهد.  او ممکن است به شما بگوید که داروهای بدون نسخه مانند آسپیرین برای تسکین درد بخورید.  او همچنین می تواند

 کورتیکواستروئیدهای با دوز کم را برای کاهش التهاب تجویز کند.

اگر RA شما پیشرفته­تر باشد، ممکن است به داروهای قوی­تری به نام اصلاح کننده واکنشهای بیولوژیکی احتیاج داشته باشید. با گذشت زمان، شما و روماتولوژیستتان ترکیب مناسب را پیدا خواهید کرد.

فیزیوتراپی یا کاردرمانی: پزشک ممکن است به شما پیشنهاد دهد که با یکی از این دو متخصص بهداشت ملاقات کنید.  فیزیوتراپ­ها می توانند تمریناتی را به شما یاد دهند تا به شما در حرکت دادن مفاصل و تقویت آنها کمک کند.  متخصصین کاردرمانی می توانند به شما نشان دهند که چگونه فشار را در مفاصل در طول فعالیت های روزانه کاهش دهید.

تغییر سبک زندگی: ورزش و کنترل وزن بخشی از برنامه درمانی شما خواهد بود.  برای جلوگیری از سفت شدن مفاصل و تقویت ماهیچه های اطراف آنها، باید مفاصل خود را حرکت دهید.  اگر دچار اضافه وزن شدید کاهش وزن می تواند فشار روی مفاصل را کم کرده و درد را کاهش دهد.

روماتولوژیست ها مانند کارآگاهانی هستند که به دنبال سرنخ هایی برای تسکین درد شما و معالجه بیماری شما هستند.  برای شروع کار با پزشک جدید خود:

یک جدول زمانبندی ایجاد کنید.  تا آنجا که می توانید سعی کنید علائم خود و نحوه تغییر آنها را با گذشت زمان به یاد بیاورید و توصیف کنید.

تحقیقاتی را در خانواده خود انجام دهید.  ببینید چه نوع بیماری­ای در خانواده شما وجود دارد؟ درمورد سلامتی پدربزرگ و مادربزرگ، والدین و برادر و خواهر خود هر چقدر می­توانید تحقیق کنید.

لیستی از داروهای خود تهیه کنید.  روماتولوژیست شما باید درباره هر دارویی که مصرف می کنید بداند:

• داروهای بدون نسخه مانند کرم های مالشی و سایر داروهای مسکن

• ویتامین ها، داروهای گیاهی و مکمل­ها

می توانید لیستی بنویسید یا تمام داروها را داخل کیسه­ای بریزید و آنها را با خود ببرید.

از پزشکهای دیگر خود بخواهید که نسخه هایی از سوابق و نتایج آزمایش یا عکس­های اشعه X شما را بدهند تا آنها را نیز با خود ببرید.

با پایان ویزیت اول، روماتولوژیست جدید شما در مورد شما و RA شما چیزهای زیادی خواهد دانست و شما یک شریک جدید و ارزشمند در تیم مراقبت های بهداشتی خود خواهید داشت.

آرتریت روماتوئید نوعی اختلال التهابی مزمن است که اثر آن می­تواند فراتر از مفاصل شما باشد.  در بعضی از افراد، این بیماری می تواند به طیف گسترده ای از سیستم های بدن از جمله پوست، چشم­ها، ریه ها، قلب و عروق آسیب برساند.

آرتریت روماتوئید یک اختلال خود ایمنی است که سیستم ایمنی بدن به اشتباه به بافتهای بدن شما حمله می کند.

برخلاف ساییدگی مفاصل در استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید روی لایه پوشاننده مفاصل شما تأثیر می گذارد و باعث التهاب دردناک می شود که در نهایت می تواند منجر به فرسایش استخوان و تغییر شکل مفصل شود.

التهاب مرتبط با آرتریت روماتوئید همان چیزی است که می تواند به سایر قسمت های بدن نیز آسیب برساند.  در حالی که انواع جدیدی از داروها به طور چشمگیری گزینه های درمانی را افزایش داده­اند، آرتریت روماتوئید شدید هنوز هم می تواند باعث ناتوانی جسمی شود.

علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• مفاصل حساس، گرم و متورم

• خشکی مفصل که معمولاً در صبح و بعد از عدم تحرک بدتر است

• خستگی ،  تب و از دست دادن اشتها

آرتریت روماتوئید در مراحل اول تمایل دارد روی مفاصل کوچکتر شما تأثیر بگذارد، خصوصاً مفاصلی که انگشتان را به دست و پا وصل می کنند.

با پیشرفت بیماری علائم اغلب به مچ دست، زانو، مچ پا، آرنج، لگن و شانه ها گسترش می یابد.  در بیشتر موارد علائم در مفاصل یکسان در هر دو طرف بدن مشاهده می شود.

حدود ۴۰ درصد افرادی با آرتریت روماتوئید علائم و نشانه­های غیر مفصلی را تجربه میکنند.  آرتریت روماتوئید می تواند روی بسیاری از ساختارهای غیرمفصلی تأثیر بگذارد، از جمله:

• پوست

• چشم

• ریه

• قلب

• کلیه

• غدد بزاقی

• بافت عصبی

• مغز استخوان

• رگ های خونی

علائم و نشانه های آرتریت روماتوئید ممکن است در شدت متفاوت باشد و حتی ممکن است بیاید و برود.  دوره های تشدید بیماری با دوره های بهبودی نسبی(هنگامی که تورم و درد از بین می رود( در تناوب است. با گذشت زمان آرتریت روماتوئید می تواند باعث تغییر شکل مفاصل و در رفتگی آنها شود.

در صورت ناراحتی و تورم مداوم در مفاصل، به پزشک خود مراجعه کنید.

آرتریت روماتوئید هنگامی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن شما به سینوویوم(غشایی که مفاصل شما را می­پوشاند) حمله کند.

التهاب حاصل از آن سینوویوم را ضخیم می کند و در نهایت می تواند غضروف و استخوان موجود در مفصل را از بین ببرد.

تاندون ها و لیگامان هایی که مفصل را محکم نگه می دارند، ضعیف و کشیده می شوند.  به تدریج مفصل شکل و تراز خود را از دست می دهد.

پزشکان نمی دانند چه چیزی این روند را شروع می کند، اگرچه یک جزء ژنتیکی به احتمال زیاد در آن دخالت دارد.  در واقع ژنهای شما باعث آرتریت روماتوئید نمی شوند ولی می توانند شما را نسبت به عوامل محیطی(مانند عفونت با برخی از ویروس ها و باکتری ها )مستعد تر کنند که ممکن است باعث بیماری شود.

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهد عبارتند از:

• جنسیت. زنان بیشتر از مردان در معرض آرتریت روماتوئید هستند.

• سن.  آرتریت روماتوئید در هر سنی ممکن است رخ دهد، اما بیشتر در سنین میانسالی شروع می شود.

• سابقه خانوادگی.  اگر یکی از اعضای خانواده شما مبتلا به آرتریت روماتوئید باشد، ممکن است خطر ابتلا به این بیماری برای شما بیشتر شود.

• سیگار کشیدن.  استعمال سیگار خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش می دهد، به خصوص اگر استعداد ژنتیکی برای ابتلا به این بیماری را داشته باشید.  به نظر می رسد که سیگار کشیدن با شدت بیشتر بیماری همراه است.

• عوامل محیطی.  قرار گرفتن در معرض موادی مانند آزبست یا سیلیس ممکن است خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید را افزایش دهد.  کارکنان اورژانسی که در معرض گرد و غبار ناشی از فروپاشی مرکز تجارت جهانی قرار گرفتند بیشتر در معرض ابتلا به بیماری های خود ایمنی مانند آرتریت روماتوئید هستند.

• چاقی. به ویژه خانمهای ۵۵ ساله و جوانتر که به چاقی و اضافه وزن مبتلا هستند به نظر می رسند در معرض خطر نسبتا بیشتری برای ابتلا به آرتریت روماتوئید هستند.

آرتریت روماتوئید خطر ابتلا شما به موارد زیر را افزایش می دهد:

• پوکی استخوان. آرتریت روماتوئید و برخی از داروهایی که برای درمان آن استفاده می شوند می توانند خطر ابتلا به پوکی استخوان(شرایطی که باعث ضعف استخوان های شما می شود و آنها را مستعد شکستگی می کند)را افزایش دهد.

• ندول های روماتوئید. برجستگیهای سفتی که معمولاً در اطراف نقاط فشار مانند آرنج شکل می گیرند.  با این حال این گره­ها می توانند در هر نقطه از بدن از جمله ریه ها شکل بگیرند.

• خشکی چشم و دهان.  افرادی که آرتریت روماتوئید دارند بیشتر احتمال دارد سندرم شوگرن (اختلالی که باعث خشکی چشم و دهان شما می­شود)را تجربه کنند.

• عفونت ها. این بیماری و بسیاری از داروهایی که برای مبارزه با آن استفاده می شود می توانند سیستم ایمنی بدن را مختل کنند و منجر به افزایش عفونت­ها شوند.

• ترکیب غیر طبیعی بدن.  نسبت چربی به توده بدون چربی اغلب در افرادی که آرتریت روماتوئید دارند، حتی در افراد با شاخص توده بدنی (BMI) طبیعی، بیشتر است.

• سندرم تونل کارپال.  اگر آرتریت روماتوئید روی مچ دست شما اثر بگذارد، التهاب می تواند به عصبی که بیشتر قسمت­های  دست و انگشتان شما را عصب رسانی می کند، فشار بیاورد.

• مشکلات قلبی.  آرتریت روماتوئید می­تواند خطر ابتلا به شریان های سفت و مسدود شده و همچنین التهاب آبشامه قلب را افزایش دهد.

• بیماری ریه.  در مبتلایان به آرتریت روماتوئید خطر التهاب و اسکار بافت ریه افزایش می­یابد و می تواند به تنگی نفس پیشرونده منجر شود.

• لنفوم.  آرتریت روماتوئید خطر ابتلا به لنفوم(گروهی از سرطانهای خون که در سیستم لنفاوی بروز می کنند) را افزایش می دهد.

تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید در مراحل اولیه دشوار است زیرا علائم و نشانه های اولیه مشابه بسیاری از بیماری های دیگر است.  هیچ آزمایش خون یا یافته فیزیکی برای تأیید تشخیص آن وجود ندارد.

در طول معاینه فیزیکی پزشک مفاصل شما را از نظر تورم، قرمزی و گرمی بررسی می کند.  او همچنین ممکن است رفلکس و قدرت عضلات شما را بررسی کند.

افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید معمولاً دارای میزان افزایش یافتهESR  و CRP هستند که ممکن است نشانگر وجود یک روند التهابی در بدن باشد.  سایر آزمایشات متداول خون فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضد  CCPهستند.

پزشک شما ممکن است پرتوهای ایکس را برای ارزیابی پیشرفت آرتریت روماتوئید در مفاصل شما  توصیه کند  MRI.  و سونوگرافی می توانند به پزشک شما کمک کنند تا در مورد شدت بیماری شما قضاوت کند.

درمانی برای آرتریت روماتوئید وجود ندارد.  اما مطالعات بالینی نشان می دهد که احتمال بهبودی هنگام شروع زودهنگام درمان با داروهای ضد روماتیسم اصلاح کننده بیماری (DMARDs) بیشتر است.

انواع داروهایی که توسط پزشک توصیه می شود بستگی به شدت علائم شما و مدت زمانی که آرتریت روماتوئید داشته اید بستگی دارد.

NSAID• ها. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs) می توانند درد و التهاب را کاهش دهند.  NSAID های بدون نسخه شامل ایبوپروفن (Advil, Motrin IB)  و ناپروکسن سدیم (Aleve) هستند NSAID.  های قوی­تر با نسخه در دسترس هستند.  عوارض جانبی ممکن است شامل سوزش معده، مشکلات قلبی و آسیب کلیوی باشد.

• استروئیدها.  داروهای کورتیکواستروئیدی مانند پردنیزون باعث کاهش التهاب و درد و کاهش سرعت آسیب مفاصل می شوند.  عوارض جانبی ممکن است شامل کاهش ضخامت استخوان، افزایش وزن و دیابت باشد.  پزشکان معمولاً برای از بین بردن علائم حاد و با هدف کاهش تدریجی داروها، از کورتون استفاده می کنند.

DMARD ها. این داروها می توانند پیشرفت آرتریت روماتوئید را کند کرده و مفاصل و سایر بافت ها را از آسیب دائمی نجات دهند.  DMARD های متداول شامل متوترکسات Otrexup, Trexall) و. . . )، لفلونومید (آراوا)، هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) و سولفاسالازین (Azulfidine) هستند.

عوارض جانبی آنها متنوع است اما ممکن است شامل آسیب کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت شدید ریه باشد.

• عوامل بیولوژیک.  همچنین به عنوان اصلاح کننده واکنشهای زیست شناختی شناخته می شود، این گروه جدید DMARD ها شامل(Orencia) abatacept  ،  adalimumab  (Humira)،  anakinra (Kineret) ،  (Olumiant)baricitinib  ،  (Cimzia)certolizumab ، etanercept  (Enbrel) ،  golimumab  (Simponi) ،  rituximab  (Rituxan)،  ( Remicade)infliximab ،  sarilumab (Kevzara) ،  (Actemra) tocilizumabو tofacitinib  (Xeljanz) می­باشد.

این داروها می توانند قسمت هایی از سیستم ایمنی بدن را که باعث التهاب و آسیب به مفاصل و بافت ها می شود را هدف قرار دهند.  این نوع داروها همچنین خطر عفونت را افزایش می دهند.  در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید  دوزهای بالاتر tofacitinibمی تواند خطر لخته شدن خون در ریه ها را افزایش دهد DMARD.  های بیولوژیک معمولاً هنگام همراهی با یک DMARD غیر بیولوژیکی مانند متوترکسات مؤثر هستند.

پزشک شما ممکن است شما را به یک فیزیوتراپ یا متخصص کار درمانی ارجاع دهد که بتواند به شما تمریناتی را آموزش دهد تا در حفظ انعطاف پذیری مفاصل کمک کنند.  همچنین ممکن است روشهای جدیدی را برای انجام کارهای روزانه پیشنهاد دهد که این فشار کمتری به مفاصل شما وارد شود.  به عنوان مثال، شما ممکن است بخواهید با استفاده از ساعد خود یک شی را بردارید.  وسایل کمکی می توانند از فشار وارده بر مفاصل دردناک شما جلوگیری کنند.  به عنوان مثال یک چاقوی آشپزخانه که مجهز به دستگیره است، به محافظت از مفاصل انگشت و مچ دست شما کمک می کند.  برخی از ابزارها، مانند دکمه های قلاب دار می توانند لباس پوشیدن را آسانتر کنند.  کاتالوگ ها و فروشگاه های لوازم پزشکی مکان های خوبی برای جستجوی این ایده ها هستند.

اگر داروها نتوانند از آسیب مفاصل جلوگیری کنند یا آن را کندتر کنند،  شما و پزشکتان ممکن است برای ترمیم مفاصل آسیب دیده جراحی را در نظر بگیرید.  جراحی ممکن است به بازگرداندن توانایی شما در استفاده از مفصلتان کمک کند.  همچنین می تواند درد را کاهش داده و عملکرد را بهبود بخشد.

روش­های جراحی آرتریت روماتوئید شامل موارد زیر می­شود:

سینوکتومی. جراحی برای از بین بردن پوشش ملتهب مفصل (سینوویوم) که می تواند روی زانو، آرنج، مچ دست، انگشتان و لگن انجام شود.

• ترمیم تاندون. التهاب و آسیب مفاصل ممکن است باعث شل یا پارگی تاندونهای اطراف مفصل شما شود.  جراح شما ممکن است بتواند تاندونهای اطراف مفصل شما را ترمیم کند.

• فیوژن مفصل.  در صورتی که تعویض مفصل ممکن نباشد، ممکن است فیوژن مفصل با جراحی برای تثبیت آن و تسکین درد مفید باشد.

• تعویض کامل مفصل.  در حین جراحی تعویض مفصل، جراح شما قسمت های آسیب دیده مفصل شما را برداشته و پروتز ساخته شده از فلز و پلاستیک را به جای آن قرار می­دهد.

جراحی خطر خونریزی، عفونت و درد را به همراه دارد. در مورد فواید و خطرات آن با پزشک خود صحبت کنید.

اگر آرتریت روماتوئید دارید می توانید برای مراقبت از بدن خود اقداماتی انجام دهید.  این اقدامات مراقبت از خود، هنگامی که با داروهای روماتیسم شما همراه باشد، می تواند به شما در مدیریت علائم و نشانه هایتان کمک کند:

• به طور منظم ورزش کنید.  ورزش سبک می تواند به تقویت عضلات اطراف مفاصل شما کمک کند و می تواند به مبارزه با خستگی­ای که ممکن است احساس کنید کمک کند.  قبل از شروع ورزش با پزشک خود مشورت کنید.  اگر تازه کار هستید، با پیاده روی شروع کنید.  از کار کشیدن از مفاصل حساس، آسیب دیده یا ملتهب خودداری کنید.

• از گرما یا سرما استفاده کنید.  گرما می تواند به کاهش درد شما کمک کند و عضلات دردناک و سفت را شل کند.  سرما ممکن است احساس درد را کمتر کنند.  سرما اثر بی حسی نیز دارد و می تواند تورم را کاهش دهد.

• ریلکس کنید.  با کاهش استرس در زندگی، روش های مقابله با درد را بیابید.  از تکنیک هایی مانند تصاویر هدایت شونده، تنفس عمیق و شل کردن عضلات می توان برای کنترل درد استفاده کرد.

برخی از درمان های مکمل و جایگزین متداول که برای آرتریت روماتوئید موثر بوده­اند، عبارتند از:

روغن ماهی. برخی مطالعات اولیه نشان داده اند که مکمل های روغن ماهی ممکن است باعث کاهش درد و خشکی در آرتریت روماتوئید شوند. عوارض جانبی می تواند شامل حالت تهوع، آروغ زدن  و طعم ماهی در دهان باشد.  روغن ماهی می تواند با داروها تداخل داشته باشد، بنابراین ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

• روغن های گیاهی.  دانه های گل پامچال، گشنیز و سیاه دانه حاوی نوعی اسید چرب است که ممکن است به درد مفاصل و خشکی صبحگاهی آرتریت روماتوئید کمک کند.  عوارض جانبی ممکن است شامل سردرد، اسهال و گاز باشد.  بعضی از روغنهای گیاهی می توانند باعث آسیب کبدی شده یا با داروها تداخل ایجاد کنند بنابراین ابتدا با پزشک خود مشورت کنید.

• تای­چی.  این حرکت درمانی شامل تمرینات آرام و کششهایی همراه با تنفس عمیق است.  بسیاری از افراد از تای­چی برای رفع استرس در زندگی خود استفاده می کنند.  مطالعات کوچک نشان داده اند که تای چی ممکن است روحیه و کیفیت زندگی را در افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید بهبود بخشد.  تای­چی وقتی به کمک یک مربی آگاه انجام شود بی خطر است.  اما حرکاتی را که باعث درد می­شود انجام ندهید.

درد و ناتوانی ناشی از آرتریت روماتوئید می تواند بر کار و زندگی خانوادگی فرد تأثیر بگذارد.  افسردگی و اضطراب نیز همانند احساس ناتوانی و عزت نفس پایین در این بیماری رایج است. میزان تأثیر آرتریت روماتوئید بر فعالیتهای روزانه شما تا حدودی بستگی به میزان مقابله با این بیماری دارد.  در مورد راهکارهای مقابله با پزشک یا پرستار خود صحبت کنید.  با گذشت زمان خواهید آموخت که چه راهکارهایی برای شما بهتر است.  در ضمن ،  سعی کنید:

کنترل را به دست بگیرید. با پزشک خود برنامه ای برای مدیریت آرتریت خود تهیه کنید. این مسئله به شما کمک می کند کنترل بیماری را در دست خود ببینید.

•محدودیت­های خود را بشناسید.  وقتی خسته شدید استراحت کنید.  آرتریت روماتوئید می تواند شما را مستعد خستگی و ضعف ماهیچه ها کند.  استراحت یا چرت زدن کوتاه که در خواب شبانه اختلال ایجاد نکند ممکن است کمک کند.

• با دیگران ارتباط برقرار کنید.  خانواده خود را از حالات خود آگاه نگه دارید.  آنها ممکن است در مورد شما نگران باشند اما در مورد درد از شما سوال نکنند.  وقتی احساس درماندگی می کنید، یکی از اعضای خانواده یا دوستانی را که می توانید با آنها صحبت کنید پیدا کنید.  همچنین با افرادی که آرتریت روماتوئید دارند، از طریق یک گروه پشتیبانی یا به صورت آنلاین ارتباط برقرار کنید.

• برای خود وقت بگذارید.  مشغول شدن و وقت نگذاشتن برای خود کار آسانی است.  وقت خود را برای آنچه دوست دارید صرف کنید، مثل نوشتن در یک ژورنال، پیاده روی یا گوش دادن به موسیقی.  این کار می تواند به کاهش استرس کمک کند.

آماده شدن برای وقت ملاقات

احتمالا شما ابتدا علائم خود را با پزشک خانواده خود در میان می­گذارید، سپس او ممکن است شما را برای ارزیابی بیشتر به پزشک متخصص در معالجه آرتریت و سایر شرایط التهابی(روماتولوژیست) ارجاع دهد.

آنچه شما می توانید انجام دهید

لیستی بنویسید که شامل موارد زیر است:

• توضیحات کامل در مورد علائمتان

• اطلاعات مربوط به مشکلات پزشکی که در گذشته داشته اید

• اطلاعات مربوط به مشکلات پزشکی والدین یا خواهر و برادرتان

• تمام داروها و مکمل های غذایی که در حال حاضر مصرف می

 کنید و در گذشته برای این مشکل مصرف کرده اید

• سؤالاتی که می خواهید از پزشک بپرسید

پزشک ممکن است برخی از سؤالات زیر را از شما بپرسد:

• علائم شما کی شروع شد؟

• آیا علائم شما به مرور زمان تغییر کرده است؟

• کدام مفاصل شما درگیر شده­اند؟

• آیا فعالیتی باعث بهتر یا بدتر شدن علائم شما می شود؟

• آیا علائم شما با انجام کارهای روزانه تداخل دارد؟

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام