💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

تصرف (و به اشتباه عوام ، تشنج) به اختلال الکتریکی کنترل نشده و ناگهانی در مغز گفته می شود. این اختلال می تواند باعث تغییر رفتار ، حرکات ، احساسات و سطح هوشیاری فرد شود‌.اگر فردی ۲ یا بیشتر از ۲ بار دچار تصرف شده و یا مستعد تصرف باشد ممکن است به صرع مبتلا گردد.

انواع مختلفی از تصرف وجود دارند که شدت آنها با یکدیگر متفاوت است. نوع تصرف بسته به محل و نحوه ی آغاز آن در مغز متفاوت است. بیشتر تصرف ها ۳۰ ثانیه تا ۲ دقیقه طول می کشند.تصرفی که بیش از ۵ دقیقه طول بکشد اورژانس پزشکی محسوب می شود.

تصرف شایع تر از چیزی است که فکر می کنید و می تواند پس از سکته ی مغزی ، آسیب بسته به سر ، عفونت هایی نظیر مننژیت و یا دیگر بیماری ها رخ دهد. با این حال در بسیاری از مواقع ، علت تصرف مشخص نیست. اغلب اختلالات تصرفی را می توان با دارو کنترل کرد با این حال مدیریت این بیماری می تواند با تاثیر چشمگیری بر زندگی روزمره ی فرد همراه باشد. خبر خوب این است که بیمار می تواند با مشورت با پزشک ، تعادل خوبی میان درمان تصرف و عوارض جانبی داروها برقرار کند.

معمولاً حدود یک هفته طول می‌کشد تا نتایج پاپ اسمیر به دست شما برسد.

علایم و نشانه های تصرف بسته به نوع آن خفیف تا شدید می باشند. این علایم و نشانه ها عبارتند از:

 سرگیجه ی موقت

 خیره ماندن فرد

 حرکات پرشی دست ها و پاها

 از دست دادن هوشیاری و آگاهی

 علایم شناختی و عاطفی نظیر ترس ، اضطراب و آشناپنداری(Deja Vu)

پزشکان معمولا تصرف ها را بر اساس مکان و چگونگی آغاز فعالیت الکتریکی غیر طبیعی به دو نوع عمومی و کانونی تقسیم می کنند. اگر چگونگی آغاز تصرف مشخص نباشد آن را «تصرف با شروع نامشخص» می نامند.

تصرف های فوکال در نتیجه ی فعالیت الکتریکی غیر طبیعی در یک ناحیه از مغز بوجود می آیند. این نوع تصرف ها ممکن است با یا بدون کاهش سطح هوشیاری رخ دهند:

این نوع تصرف ها باعث تغییر یا از بین رفتن هوشیاری فرد می شوند. در این حالت ممکن است فرد به یک نقطه خیره شده و به تحریکات محیطی پاسخ مناسبی ندهد. همچنین انجام حرکات تکراری نظیر جهش دست ها ، جویدن ، بلع مکرر و یا راه رفتن به صورت دایره وار نیز شایع است.

این نوع تصرف ها ممکن است باعث تغییر در ادراک و حواس فرد نظیر بویایی ، چشایی و یا صدا شوند اما با کاهش سطح هوشیاری همراه نیستند.تصرف های کانونی بدون کاهش سطح هوشیاری ممکن است منجر به ایجاد حرکات پرشی در بخشی از بدن نظیر بازو یا ساق پا و علایم حسی خودبخودی نظیر خارش ، سرگیجه و مشاهده ی نور های چشمک زن نیز شوند.

علایم تصرف های کانونی ممکن است با اختلالات نورولوژیک دیگر نظیر میگرن ، حمله ی خواب(Narcolepsy) یا بیماری های روانی اشتباه گرفته شود.

تصرف هایی هستند که ظاهراً تمام نواحی مغز را درگیر می کنند. انواع تصرف های عمومی عبارتند از:

 تصرف ابسنس(Absence). این نوع تصرف که قبلا تحت عنوان تصرف کوچک(Petit mal seizure) نامیده می شد ، معمولا در کودکان اتفاق می افتد و با علایمی نظیر خیره شدن به یک نقطه یا حرکات ظریف بدن نظیر پلک زدن یا مزه کره کردن لب ها(Lip smacking) همراه است. تصرف ابسنس ممکن است به صورت خوشه ای(گروهی) اتفاق بیافتد و باعث کاهش سطح هوشیاری شود.

 تصرف های تونیک. تصرف های تونیک باعث گرفتگی عضلات می شوند. این نوع تصرف ها معمولا عضلات پشت ، بازوها و پاها را درگیر می کنند و ممکن است باعث سقوط فرد شوند.

 تصرف های غیر تونیک. تصرف های غیر کلونیک ، که تصرف سقوطی(Drop seizures) نیز نامیده می شوند ، باعث از دست رفتن کنترل عضلات می شوند که این موضوع باعث سقوط ناگهانی فرد یا زمین خوردن وی می شود.

 تصرف های کلونیک. تصرف های کلونیک با انقباضات عضلانی تکراری و ریتمیک همراه هستند. این نوع تصرف ها عضلات پشت ، صورت و بازوها را درگیر می کنند.

 تصرف های میوکلونیک. تصرف های میوکلونیک معمولا به صورت انقباضات یا پرش های عضلانی خفیف در پاها و بازوها دیده می شوند.

 تصرف های تونیک-کلونیک. تصرف های های تونیک کلونیک ، که قبلا تصرف بزرگ(Grand mal seizure) نامیده می شدند ، پر تظاهر ترین نوع تصرف های صرعی هستند و باعث کاهش ناگهانی سطح هوشیاری ، گرفتگی بدن و لرزش و گاهی مواقع بی اختیاری ادرار یا گزش زبان می شوند.

در موارد زیر سریعا به اورژانس مراجعه کنید:

 تصرف هایی که بیش از ۵ دقیقه طول می کشند

 عدم بازگشت تنفس و سطح هوشیاری به حالت عادی پس از توقف تصرف

 وقوع پشت سر هم دو تصرف

 تب بالا

 ضعف ، خستگی و تعریق شدید (Heat exhaustion)

 حاملگی

 مجروح شدن در هنگام تصرف

 در صورت تجربه ی تصرف برای اولین بار به دنبال درمان باشید

سلول های عصبی(نورون ها) در مغز ، پیام های الکتریکی را تولید و دریافت می‌کنند که این موضوع امکان ارتباط بین سلول های بخش های مختلف مغز را امکانپذیر می نماید. هر عاملی که فعالیت این مسیر های ارتباطی را مختل نماید می تواند منجر به تصرف شود.شایع ترین علت تصرف ، صرع می باشد با این حال هر فردی که دچار تصرف می شود الزاما مبتلا به صرع نمی باشد. از جمله علل شایع تصرف می توان به موارد زیر اشاره کرد:

 تب بالا که می تواند با عفونت هایی نظیر مننژیت همراه باشد

 بی خوابی

 سدیم پایین خون(هایپوناترمی) که می تواند در اثر درمان با دیورتیک ها اتفاق بیافتد

 داروها؛ برخی داروهای ضد درد، ضد افسردگی و یا داروهایی که برای ترک سیگار مورد استفاده قرار می گیرند باعث کاهش آستانه ی وقوع تصرف می شوند

 آسیب به سر که می تواند باعث خونریزی در مغز شود

 سکته ی مغزی

 تومور مغزی

 مواد مخدر و توهم زا نظیر آمفتامین و کوکائین

 سوء مصرف الکل ؛ بویژه در هنگام ترک آن یا مسمومیت

 عفونت کووید-۱۹

 سقوط؛ سقوط در اثر تصرف می تواند باعث آسیب به سر یا شکستگی استخوان شود.

 غرق شدن؛ تصرف در هنگام شنا یا استحمام می تواند باعث غرق شدن یا خفگی فرد شود.

 تصادف با خودرو؛ کاهش سطح هوشیاری یا از دست دادن کنترل وضعیت در هنگام رانندگی یا کار با تجهیزات سنگین می تواند با خطرات زیادی همراه باشد.

 عوارض بارداری؛ تصرف در هنگام بارداری می تواند هم زندگی مادر و هم زندگی کودک را تهدید کند. همچنین مصرف برخی داروهای ضد صرع با افزایش احتمال نقایص بدو تولد همراه است. اگر دچار صرع هستید و قصد دارید باردار شوید با پزشک خود مشورت کنید. به این ترتیب پزشک در صورت نیاز دوز داروهای مصرفی را تعدیل کرده و وضعیت شما را تحت نظر قرار خواهد داد.

 مشکلات روحی-روانی؛ افراد مبتلا به تصرف بیشتر از بقیه ی افراد دچار مشکلات روانشناختی نظیر افسردگی و اضطراب می شوند. این مشکلات می توانند در اثر دشواری سازگاری با این بیماری یا عوارض جانبی داروها بوجود بیایند.

پس از وقوع تصرف ، پزشک علایم و سوابق پزشکی تان را بررسی خواهد کرد.ممکن است پزشک به منظور بررسی علت تصرف و احتمال عود آن تعدادی آزمایش درخواست نماید. از جمله ی این آزمایشات عبارتند از:

 معاینه ی عصبی؛ پزشک ممکن است رفتار ، توانایی های حرکتی و عملکرد ذهنی فرد را مورد بررسی قرار دهد تا به وجود هرگونه مشکل در مغز یا سیستم عصبی پی ببرد.

 آزمایشات خون؛ پزشک ممکن است یک نمونه ی خون از بیمار گرفته و آن را از نظر وجود عفونت ، مشکلات ژنتیکی ، سطح قند و اختلالات الکترولیتی بررسی نماید.

 پونکسیون کمری؛ اگر پزشک شک کند که عفونت عامل تصرف می باشد ، یک نمونه مایع مغزی-نخاعی از بیمار خواهد گرفت.

 نوار مغز(EEG)؛ در این آزمایش ، پزشک با استفاده از یک ماده ی خمیری شکل ، تعدادی الکترود را به پوست سر بیمار متصل می کند. این الکترود ها فعالیت الکتریکی مغز را ثبت می کنند که به صورت خطوط مواج بر روی نمایشگر ظاهر می‌شوند. EEG ممکن است الگوهای خاصی را نمایان کند که به پزشک برای پیش بینی احتمال وقوع مجدد تصرف کمک می کنند. آزمایش EEG همچنین می تواند به پزشک برای رد دیگر شرایطی که صرع را تقلید می کنند نیز کمک کند. بسته به جزییات تصرف بیمار ، این آزمایش ممکن است به صورت سرپایی در مطب ، شبانه در خانه(با استفاده از یک ابزار سیار) و یا در طول چند شب در بیمارستان انجام شود.

 توموگرافی کامپیوتری(CT)؛ در سی تی اسکن از پرتوهای ایکس برای تهیه‌ی تصاویر مقطعی از مغز استفاده می شود.سی تی اسکن می تواند ناهنجاری های مغزی نظیر تومورها ، خونریزی ها و کیست ها را که باعث ایجاد تصرف می شوند نشان دهد.

 MRI؛ اسکن ام آر آی با استفاده از آهنرباهای قدرتمند و امواج رادیویی ، تصاویری با جزییات بالا از مغز تهیه می کند. پزشک با استفاده از ام آر آی می تواند ضایعات و ناهنجاری های احتمالی ای را که باعث تصرف می شوند شناسایی نماید.

 توموگرافی نشر پوزیترون(PET)؛ اسکن PET با استفاده از تزریق وریدی مقادیر کم مواد رادیواکتیو با دوز پایین به شناسایی نواحی فعال مغز و ناهنجاری های احتمالی آن کمک می کند.

 توموگرافی کامپیوتری تک فوتونی(SPECT). در این روش مقادیر کمی از یک ماده ی رادیواکتیو با دوز پایین به یکی از ورید های بیمار تزریق می شود تا تصاویر سه بعدی از جریان خون مغز در هنگام تصرف تهیه شود.پزشکان ممکن است از نوع خاصی از اسکن SPECT به نام SPECT افتراقی تصرف همزمان با MRI (به این روش SISCOM گفته می شود) که جزییات بالایی را در اختیار پزشکان قرار می دهند. این آزمایش معمولا در بیمارستان و با ثبت شبانه ی EEG صورت می گیرد.

هر فردی که یک بار دچار تصرف شده باشد الزاما بار دیگر آن را تجربه نخواهد کرد و از آنجایی که ممکن است تصرف فقط یک بار در طول زندگی رخ دهد بنابراین امکان دارد پزشک درمان خاصی را برای آن شروع نکند. هدف ایده آل در درمان تصرف، یافتن یک درمان مناسب برای توقف آن با کمترین عوارض جانبی ممکن می باشد.

درمان تصرف معمولا با استفاده از داروهای ضد تصرف صورت می پذیرد. به این منظور داروهای ضد تصرف متعددی وجود دارند. هدف پیدا کردن بهترین دارو برای بیمار می باشد به نحوی که کمترین عوارض جانبی ایجاد شود. در برخی موارد پزشک ممکن است بیش از یک نوع دارو تجویز کند. یافتن داروی موثر و دوز مناسب آن می تواند دشوار باشد. پزشک با توجه به شرایط بیمار ، سن وی و تعداد تصرف های رخ داده داروی مناسب را انتخاب خواهد کرد. علاوه بر این ، پزشک دیگر داروهای مصرفی فرد را نیز بررسی خواهد کرد تا از نبود تداخل آنها با داروی ضد تصرف اطمینان پیدا کند.

اگر داروهای ضد تصرف موثر واقع نشوند ، می توان از دیگر روش های درمانی استفاده کرد. از جمله ای این روش ها عبارتند از:

 عمل جراحی؛ هدف عمل جراحی توقف تصرف می باشد. جراحی بویژه برای افرادی مناسب است که تصرف آنها از یک مکان ثابت در مغز منشا می گیرد.

 تحریک عصب واگ؛ در این روش یک ابزار در زیر پوست قفسه ی سینه کاشته می شود و با تحریک عصب واگ در گردن باعث ارسال پیام های مهاری به مغز و توقف تصرف می شود. در تحریک عصب واگ ممکن است همچنان نیاز به مصرف دارو وجود داشته باشد ولی دوز مصرفی آن کاهش پیدا خواهد کرد.

 تحریک عصبی واکنشی؛ در تحریک عصبی واکنشی ، یک ابزار در سطح مغز یا درون آن کار گذاشته می شود تا فعالیت تصرفی را شناسایی کرده و با تحریک الکتریکی ناحیه ی شناسایی شده ، تصرف را متوقف نماید.

 تحریک عمقی مغز؛ در این روش پزشک الکترود های مخصوصی را در نواحی خاصی از مغز کار می گذارد. الکترودهای کاشته شده پیام های الکتریکی تولید می کنند. این الکترودها به یک ابزار ضربان ساز که زیر پوست قفسه ی سینه کاشته شده است متصل می شوند. این ابزار ضربان ساز وظیفه ی کنترل میزان جریان های الکتریکی تولید شده را بر عهده دارد.

 رژیم درمانی. داشتن رژیم غذایی حاوی چربی بالا و کربوهیدرات پایین ، که رژیم غذایی کتوژنیک نامیده می شود می تواند به کنترل تصرف کمک کند. رژیم های غذایی با شاخص گلایسمیک پایین یا رژیم غذای تعدیل یافته ی آتکینز(Atkins) ، کمتر موثر هستند و ممکن است گاهی مواقع مفید واقع شوند.

زنانی که قبلاً دچار تصرف شده اند معمولا می توانند باردار شوند. فقط گاهی مواقع ممکن است داروهای مصرفی در آنها باعث نقایص هنگام تولد شود. والپروئیک اسید-که در تصرف های عمومی استفاده می شود-با نقایص شناختی و عصبی نظیر نخاع دو شاخه(Spina bifida) همراه بوده است.انجمن نورولوژی آمریکا توصیه می کند که زنان از مصرف این دارو در زمان بارداری پرهیز نمایند. به دلیل وجود احتمال پیدایش نقایص هنگام تولد و از آنجایی که بارداری می تواند سطح داروهای مورد استفاده را تغییر دهد به همین دلیل برنامه ریزی قبل از بارداری برای زنانی که دچار تصرف شده اند حائز اهمیت است. در برخی موارد ، تغییر دوز داروی ضد تصرف قبل یا حین بارداری می تواند مفید باشد.در مواردی نادر نوع داروی مصرفی نیز تغییر داده می شود.

برخی داروهای ضد تصرف می توانند کارایی داروهای ضد بارداری(از جمله داروهای ضد بارداری خوراکی) را تغییر دهند. اگر پیشگیری از بارداری اولویت اصلی شماست ، در این خصوص با پزشک خود مشورت نمایید تا اطمینان حاصل کنید که داروی ضد تصرف مصرفی تان با داروهای ضد بارداری تداخل نداشته باشد. گاهی مواقع ممکن است نیاز باشد تا نوع داروی ضد بارداری مصرفی خود را تغییر دهید.

با استفاده از اقدامات زیر می توانید تا حدی تصرف خود را کنترل نمایید:

 مصرف صحیح داروها. بدون مشورت با پزشک ، دوز داروی مصرفی را تغییر ندهید. اگر احساس می کنید که داروی مورد استفاده باید تغییر کند ، در این مورد با پزشک خود مشورت نمایید.

 دریافت خواب کافی. کمبود خواب باعث تصرف می شود. از دریافت خواب و استراحت کافی در شب اطمینان حاصل کنید.

 استفاده از دستبند پزشکی. در صورت وقوع مجدد تصرف ، این کار به کادر اورژانس کمک خواهد کرد تا بفهمند که چگونه شما را به درستی درمان کنند.

 داشتن تحرک کافی. ورزش و داشتن تحرک کافی می تواند به سلامت جسمی فرد کمک کرده و افسردگی را کاهش دهد. در هنگام ورزش آب کافی مصرف کرده و بعد از آن نیز به خوبی استراحت کنید.

 اتخاذ تصمیمات سالم. مدیریت استرس ، محدود کردن استفاده از نوشیدنی های الکلی و پرهیز از مصرف سیگار در داشتن یک سبک زندگی سالم نقش دارند.

تصرف ها معمولا باعث آسیب جدی نمی شوند اما اگر فرد به تصرف های مکر مبتلاست ، احتمال آسیب افزایش پیدا می نماید. اقدامات زیر می توانند به کاهش آسیب در هنگام صرف کمک کنند:

 در نزدیکی آب مراقب باشید. در مواقعی که تنها هستید از شنا کردن و یا استراحت در قایق بپرهیزید.

 در هنگام دوچرخه سواری و انجام ورزش های پر برخورد از کلاه ایمنی استفاده نمایید.

 به جای استفاده از وان از دوش آب برای استحمام استفاده کنید مگر آنکه کسی در نزدیکی تان باشد.

 نحوه ی چینش لوازم منزل را تغییر دهید. گوشه های تیز خانه را با بالش پوشش دهید ، لوازمی با لبه های گرد خریداری نمایید و از مبلمانی استفاده کنید که دارای لبه بوده و از سقوط تان جلوگیری کنند. از فرش های ضخیم و نرم استفاده کنید تا در هنگام سقوط از شما محافظت نمایند.

 کمک ها و دستورالعمل های اولیه ی کنترل تصرف را در معرض دید قرار دهید.هر گونه شماره تلفن مهم نیز جزو این مقوله می باشد.

اگر شاهد وقوع تصرف در فرد خاصی هستید باید بدانید که چه اقداماتی مورد نیاز هستند. اگر خودتان ممکن است در آینده ی نزدیک دچار تصرف شوید ، اطلاعات کمک کننده را به اعضای خانواده ، دوستان و همکاران تان انتقال دهید تا آنها بتوانند در هنگام تصرف کمک تان کنند. برای کمک به فردی که دچار تصرف شده است اقدامات زیر را انجام دهید:

 با احتیاط فرد را به پهلو بخوابانید

 یک شی نرم را زیر سر فرد قرار دهید

 گردنبند بیمار را شل کنید

 از قرار دادن انگشت یا هر گونه شی خارجی در دهان فرد

 بپرهیزید

 از مهار فرد دچار تصرف اجتناب کنید

 اگر فرد حرکت می کند ، اشیای خطرناک را از وی دور کنید

 تا رسیدن کادر درمانی کنار فرد بمانید

 فرد دچار تصرف را به خوبی تماشا کنید تا به جزئیات آن چه که رخ می‌دهد پی ببرید

 طول مدت تصرف را ثبت کنید

 آرامش خود را حفظ کنید

اگر به اختلال تصرفی مبتلا هستید ، ممکن است در مورد آینده ی خود مضطرب و نگران باشید. استرس می تواند بر سلامت روان شما تاثیر مخربی بگذارد بنابراین لازم است تا در مورد احساساتی که دارید با پزشک تان گفتگو کرده و از نحوه ی مقابله با آنها اطلاع پیدا کنید.

اعضای خانواده قادرند عمده ی حمایت های مورد نیاز را فراهم نمایند. به آنها بگویید که از بیماری خود مطلع هستید.به آنها اجازه دهید تا در خصوص بیماری تان از شما سوال بپرسند و نگرانی های حود را با شما در میان بگذارند. با قرار دادن منابع آموزشی و دیگر منابع اطلاعاتی در اختیار اعضای خانواده ی خود ، به آنها کمک کنید تا از وضعیت شما آگاهی پیدا کنند.

با ناظر در خصوص بیماری ای که دارید و تاثیر این بیماری بر زندگی تان گفتگو کنید. این گفتگو باید شامل مواردی باشد که در صورت وقوع تصرف در محل کار ، ناظر و همکاران تان بتوانند با استفاده از آنها به شما کمک کنند. در خصوص بیماری خود با همکاران تان صحبت کنید- این کار می تواند حمایت گسترده و درک متقابل بیشتری را از جانب آنها به ارمغان بیاورد.

به یاد داشته باشید که برای مقابله با این بیماری تنها نیستید. از اعضای خانواده و دوستان تان کمک بخواهید. از پزشک خود در مورد گروه های حمایتی بپرسید و یا در یکی از انجمن های حمایتی آنلاین عضو شوید‌. از کمک خواستن نترسید.داشتن یک سیستم حمایتی قوی برای زندگی و سازگاری با هر بیماری مزمنی بسیار حائز اهمیت است.

در برخی موارد ، تصرف نیازمند مراقبت های پزشکی فوری می باشد و فرصت کافی برای آمادگی به منظور ملاقات با پزشک وجود ندارد. در دیگر موارد ، بررسی تصرف در اولین قرار ملاقات با پزشک خانواده یا پزشک عمومی خواهد بود؛ همچنین ممکن است بیمار به پزشک متخصص در زمینه ی بیماری های مغز و دستگاه عصبی(نورولوژیست) یا نورولوژیست آموزش دیده در حوزه ی صرع(اپیلپتولوژیست) نیز ارجاع داده شود. به منظور آمادگی برای قرار ملاقات ، اقداماتی که می توانید انجام دهید و انتظاراتی که می توانید از پزشک تان داشته باشید را در نظر بگیرید.

 در مورد تصرف اطلاعات کسب کنید.این اطلاعات شامل زمان و مکان وقوع ، محل ، علائم و مدت زمان تصرف می شوند. از هر فردی که شما را در هنگام تصرف دیده ، نظیر اعضای خانواده ، دوستان ، همکاران و دیگران اطلاعات دریافت نمایید.

 از هرگونه محدودیت پیش از قرار ملاقات مطلع باشید. در زمان ملاقات اطلاع حاصل کنید که آیا نیاز است برای انجام آزمایشات و معاینات احتمالی، اقدام خاصی انجام دهید.

 اطلاعات شخصی مهم شامل هرگونه واقعه ی ناگوار و شدید و یا تغییرات اخیر در زندگی تان را یادداشت نمایید.

 فهرستی از داروها ، ویتامین ها ، مکمل های مصرفی و دوز مورد استفاده ی آنها تهیه نمایید.

 یکی از اعضای خانواده یا یکی از دوستان تان را همراه خودتان ببرید تا تمام اطلاعات مورد نیاز در هنگام ملاقات با پزشک را به یاد بیاورید.همچنین از آنجایی که ممکن است جزییات تصرف را به یاد نیاورید پزشک از فردی که شاهد تصرف تان بوده سوالاتی خواهد پرسید.

 سوالاتی که از پزشک دارید را یادداشت کنید. تهیه ی فهرست از سوالاتی که دارید ، می تواند به استفاده ی بهینه از زمان ملاقات کمک کند. تعدادی از سوالات پایه در خصوص تصرف در پایین آورده شده‌اند:

 فکر می کنید علت تصرف من چیست؟

 آیا نیاز است تا آزمایش خاصی را انجام دهم؟

 چه روش درمانی را پیشنهاد می کنید؟

 روش های جایگزین برای شیوه ی درمانی فعلی کدامند؟

 چقدر احتمال دارد مجددا دچار تصرف شوم؟

 چگونه می توانم اطمینان پیدا کنم که در صورت وقوع مجدد تصرف به خودم آسیب نخواهم زد؟

 من بیماری های دیگری نیز دارم ، چگونه می توانم آنها را نیز به بهترین نحو مدیریت کنم؟

 آیا نیاز است تا محدودیت خاصی را رعایت کنم؟

 آیا باید به پزشک متخصص مراجعه کنم؟ هزینه ی آن چقدر است؟ آیا بیمه آن را پوشش می دهد؟

 آیا داروی جایگزینی برای داروی مورد استفاده ی فعلی وجود دارد؟

 آیا بروشور خاصی در خصوص بیماری ام وجود دارد؟ آیا وبسایت مفیدی در زمینه ی بیماری ام می شناسید؟

در هنگام ملاقات با پزشک علاوه بر سوالاتی که از قبل آماده کرده اید ، از پرسیدن هر گونه سوال دیگری نیز دریغ نکنید و اگر متوجه موضوعی نشده اید از پزشک بخواهید مجددا آن را توضیح دهد.

پزشک ممکن است سوالاتی نظیر سوالات زیر را مطرح نماید:

 آیا می توانید طول تصرف خود را تعیین کنید؟

 قبل از آغاز تصرف کجا بودید و دقیقا چه اتفاقی افتاد؟

 آیا کس دیگری شاهد تصرف تان بود؟

 پیش و پس از تصرف چه احساسی داشتید؟

 چه علایمی پیدا کردید؟

 تصرف تان چقدر طول کشید؟

 آیا در گذشته سابقه ی تصرف یا بیماری عصبی خاصی داشته اید؟

 آیا عضو دیگری از خانواده نیز به تصرف یا صرع مبتلا است؟

 آیا اخیرا به خارج از کشور مسافرت داشته اید؟

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام