💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

شب ادراری در کودکان معمولا به مرور زمان برطرف می‌شود و به ندرت به مشکل جدی تبدیل می‌شود. اما گاهی اوقات کودک شما هرچه سعی می‌کند نمی‌تواند شب ادراری را ترک کند. شما ناامید هستید، او خسته شده است. شما نگران هستید که مبادا مشکل جدی وجود داشته باشد. گاهی اوقات نیاز به کمک پزشک متخصص کودکان است. در اینجا به برخی از سوالات بسیاری که شما ممکن است درباره بی اختیاری ادرار کودکتان داشته باشید پاسخ داده شده است.

حدود ۴۰ درصد از کودکان ۳ ساله شب ادراری دارند. کارشناسان کاملاً نمی‌دانند که چرا یک کودک شب ادراری دارد و دیگری ندارد. شاید این موضوعی مرتبط با تکامل باشد. گاهی اوقات مثانه کودک برای ذخیره ادرار در طول شب به اندازه کافی جا ندارد. گاهی اوقات کودک هنوز توانایی تشخیص این را ندارد که مثانه چه زمانی پر شده است، یا اینکه باید از خواب بیدار شده و به دستشویی برود.

در رابطه با شب ادراری در کودکان طیف گسترده ای وجود دارد. به طور معمول کودک از ۲ تا ۴ سالگی می تواند به توالت برود اما بعضی از آنها تا سنین بالاتر قادر به حفظ ادرار خود در طی شب نخواهند بود. تا سن ۵ یا ۶ سالگی، ۸۵ درصد از کودکان می توانند ادرار خود را در شب نگه دارند، اما برخی از کودکان تا سن ۱۰ – ۱۲ سالگی هم گاهی اوقات رختخواب خود را خیس می‌کنند.

گاهی اوقات کودکی که در طول شب می‌توانسته خودش را کنترل کند، دوباره شب ادراری می کنند. اضطراب‌های خانوادگی یا مسائل مدرسه می‌تواند باعث تحریک چنین حالتی شود. با بالغ شدن سیستم‌های کودک، احتمال شب ادرارری در وی کم می شود.

تا سنین نوجوانی یا خیلی زودتر از آن، تقریباً در همه کودکانی که رختخوابشان را خیس می‌کنند، این مسئله حل می شود و فقط در یک درصد یا کمتر از کودکان این مشکل به جا می‌ماند.

بسیاری از کودکان سنین مدرسه که شب ها رختخواب خود را خیس می‌کنند، مشکلی دارند که پزشکان به آن «شب ادراری اولیه» می‌گویند. آنها هرگز کنترل شبانه مثانه خود را در دست نداشته اند. سابقه خانوادگی نیز در بی اختیاری ادرار در کودکان نقش دارد. اگر شما در کودکی شب ادراری داشتید و کودکتان نیز اینطور است، تعجب نکنید.

سابقه خانوادگی نیز در بی اختیاری ادرار در کودکان نقش دارد.

البته که می توانید هر زمانی نگرانی در زمینه شب ادراری داشتید آن را با پزشک در میان بگذارید. اگر کودکتان سابقه شب ادراری نداشته است اما سپس ناگهان دچار این مشکل شده است، با متخصص اطفال در میان بگذارید. پزشک می‌تواند کودک شما را ارزیابی کند تا مطمئن شود این مشکل ناشی از استرس نبوده و یا به دلیل بیماری خاصی نیست. البته این احتمال کم است. فقط ۱ درصد از مشکلات شب ادراری در کودکان در نتیجه دیابت کودکان، عفونت‌ها، ناهنجاری های مثانه یا کلیه یا وضعیت پزشکی دیگری به وجود می‌آید. اگر کودکتان علائم نامعمول مانند سوزش به هنگام ادرار کردن یا ادرار خونی دارد، بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

برای کمک به حل مسئله شب ادراری کودکتان در خانه بازرس خوبی باشید. آماده باشید تا به این سوالات پاسخ دهید:

آیا سابقه خانوادگی شب ادراری وجود دارد؟

آیا شرایط خاص یا غذاها و نوشیدنی ها دفعات شب ادراری را بیشتر می‌کنند؟

آیا کودک شما نزدیک به زمان خواب مایعات می‌نوشد؟

آیا علائم غیر معمول مانند ادرار خونی وجود دارد؟

پزشک متخصص اطفال شما ممکن است آزمایش ادرار انجام دهد تا ببیند آیا عفونت ادراری وجود دارد که توانسته باشد باعث شب ادراری شود. پزشک همچنین ممکن است درخواست آزمایش های دیگری برای بررسی سلامت دستگاه ادراری فرزند شما بدهد.

برای کاهش شب ادراری متخصص اطفال ممکن است اقدامات مختلفی از جمله موارد زیر را پیشنهاد کند:

محدودیت مصرف مایعات قبل از خواب

ساعت هشداری بگذارید تا در شب و قبل از اینکه کودک جایش را خیس کند، وی را بیدار کند. این «آموزش شرطی سازی» است که اگر به طور مداوم و پیوسته به مدت سه تا چهار ماه استفاده شود، حداقل ۷۵ درصد از مواقع مؤثر خواهد بود. این شیوه ها ارزان قیمت و به راحتی در دسترس بوده و باید قبل از استفاده از هرگونه دارو امتحان شوند.

می توانید داروهای تجویزی را امتحان کنید که بدن را مجبور به ایجاد ادرار کمتر در شب می کنند. به طور معمول از این روش استفاده نمی‌شود، مگر کودک حداقل ۷ سال سن داشته باشد و روش‌های دیگر در وی جواب نداده باشند.

به کودک اطمینان بدهید که خیس کردن رختخواب در بچه ها عادی است. این چیزی نیست که به خاطرش خجالت بکشند و معمولاً همه بچه ها آن را پشت سر خواهند گذاشت. مطمئن شوید خواهر یا برادرهایش نیز این را به درستی می فهمند. به آنها اجازه ندهید کودک را مسخره کنند. شب ادراری در کودکان مشکل پیچیده‌ای نیست و با اقدامات مناسب به راحتی قابل درمان است.

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام