💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

فرض کنید از یک بیماری روانی رنج می­برید که باعث می­شود فکر کنید نزدیک­ترین فرد به شما یک متظاهر است که قصد آسیب زدن بهتان دارد یا باعث می شود متقاعد شوید که کتاب خوردنی است یا بدتر از همه تبدیل به مرده­ی متحرک شوید. ترسناک است، نه؟

درحالی­که تنها درصد کمی از افراد مجبورند با اختلالات بالا زندگی کنند، این حقیقت که ۴۵۰ میلیون نفر در سراسر دنیا از بیماری روانی رنج می­برند غیر قابل انکار است. درحالی­که بعضی از اختلالات روانی، مانند افسردگی، به­ طور طبیعی اتفاق می­افتد، بعضی دیگر محصول آسیب مغزی یا سایر صدمات و جراحات است. اگرچه می­توان گفت تمام بیماری­های روانی برای افرادی که آن را تجربه می­کنند ترسناک است اما چند اختلال نادر وجود دارد که به­ویژه وحشتناکند. در ادامه به توضیح ۱۵ مورد از اختلالات روانی در طول تاریخ می­پردازیم که به باور ما از همه ترسناک­تر است.

شاید داستان آلیس در سرزمین عجایب کاملا فانتزی باشد اما یکی از عجیب­ترین تجربه­ های آلیس شبیه به یک اختلال ترسناک روانی است. سندرم آلیس در سرزمین عجایب، که سندرم تاد هم نامیده می­شود، باعث می­شود محیط پیرامون فرد پریشان به نظر برسد. درست همان­طور که جثه ­ی آلیس از خانه بزرگ­تر می­شد، افراد مبتلا به سندرم آلیس در سرزمین عجایب صداها را بلندتر یا ضعیف­تر از واقعیت می­شنوند، اشیاء را بزرگ­تر یا کوچک­تر از واقعیت می­بینند و حتی درک دقیق بافت و زمان را از دست می­دهند. این اختلال رعب­ انگیز، که مثل تجربه ­ی خوردن LSD بدون مصرف مواد است، حتی تصویر خود فرد را هم متزلزل می­سازد. خوشبختانه، سندرم آلیس در سرزمین عجایب بسیار نادر است و در اکثر موارد روی افراد بیس ساله­ای تاثیر می­گذارد که سابقه­ ی مصرف مواد یا تومور مغزی دارند.

اگرچه سندرم دست بیگانه اغلب در پی­رنگ داستان­های ترسناک مورد استفاده قرار می­گیرد، ولی صرفا محدود به دنیای تخیل نمی­شود. افراد مبتلا به این اختلال ترسناک، ولی خوشبختانه نادر، کاملا کنترل دست یا یک عضو بدن خود را از دست می­دهند. در اغلب موارد عضو غیر قابل کنترل بدون اختیار فرد ذهن را تحت سلطه­ ی خود در می ­آورد و این افراد گزارش داده­ اند که عضو «بیگانه» تلاش می­کند خود فرد یا دیگری را خفه کند، لباس را پاره کند یا تا جایی بدن را بخاراند که خون بیاید. در اغلب موارد سندرم دست بیگانه در بیماران مبتلا به آلزایمر یا کروتزفلد جاکوب یا درنتیجه­ ی جراحی مغز هنگام شکافته شدن دو نیمکره ظاهر می­شود. متاسفانه، این سندرم هیچ درمانی ندارد و افراد مبتلا به آن اغلب دستان خود را مشغول نگه می­دارند یا از دست دیگر خود استفاده می­کنند تا دست بیگانه کنترل شود.

این وضعیت که اختلال تمامیت بدن و اختلال هویت قطع هم نام دارد، یک نوع اختلال عصبی است که فرد در آن میل شدیدی به قطع یا آسیب رساندن به عضو سالم خود دارد. اگرچه اطلاعات زیادی درمورد این اختلال عجیب و ترسناک در دست نیست، باورها بر این است که در اثر بروز آسیب در نیمه­ ی راست مغز رخ می­دهد. از آن­جایی­که اکثر جراحان طبق درخواست فرد مبتلا به آپوتمنوفیلیا حاضر به قطع عضو سالم نیستند، افراد مبتلا به این اختلال حس می­کنند مجبورند که خود دست به کار شوند- که سناریوی خطرناکی است. کسانی­که به ­واسطه ­ی پزشک دست به قطع عضو زده­ اند، حتی بعد از جراحی نیز از تصمیم خود راضی هستند.

افرادی که از اختلال روانی بسیار نادر اما ترسناک بونتروپی رنج می­برند باور دارند که گاو هستند و اغلب این باور تاجایی پیش می­رود که مانند گاو رفتار می­کنند. حتی گاهی این افراد در مزرعه و کنار دیگر گاوها مشاهده می­شوند که چهار دست و پا راه می­روند و طوری علف می­چرند که انگار عضو واقعی گله هستند. به­ نظر می­رسد این افراد نسبت به عملکرد خود آگاه نیستند و این امر باعث شده محققان به این باور برسند که این اختلال عجیب روانی ناشی از رویا یا حتی هیپنوتیزم است. جالب است بدانید که به باور برخی در انجیل هم به این بیماری اشاره شده زیرا مسخ شدن پادشاه بخت ­النصر و علف خوردن او مثل گاو نر را توصیف می­کند.

نام این اختلال برگرفته از نام یک روان­پزشک فرانسوی، جوزف کاپگراس، است که به نظریه­ ی توهم همزاد علاقه داشت. فرد در این اختلال روانی باور دارد که جای اطرافیان او با متظاهران عوض شده است. به­ علاوه، معمولا این متظاهران قصد دارند به فرد صدمه بزنند. مثلا، یک خانم ۷۴ ساله مبتلا به توهم کاپگراس کم­کم به این باور رسید که یک متظاهر جای همسرش را گرفته و می­خواهد به او آسیب برساند. اختلال کاپگراس نسبتا نادر است و اغلب بعد از بروز آسیب به مغز یا در کسانی­که دچار زوال عقل، شیزوفرنی یا صرع هستند دیده می­شود.

افراد مبتلا به این اختلال مانند کسانی­که دچار بونتروپی (که در بالا توضیح داده شد) هستند، باور دارند که می­توانند تبدیل به حیوان، گرگ و گرگ­نما، شوند (البته گاهی دیگر گونه­ های حیوان هم شامل این اختلال می­شود). افراد مبتلا به لیکانتروپی بالینی همراه با این باور، کم­ کم شبیه به حیوان رفتار می کنند و اغلب در جنگل و سایر مناطق پردرخت قایم می­شوند یا زندگی می­کنند.

توهم کوتارد با علاقه ­ی طبیعی به سریال مردگان متحرک و دیگر عناصر گرایش فعلی به دنیای زامبی­ ها فرق می­کند. فرد مبتلا به این اختلال ترسناک معتقد است که به معنای واقعی کلمه مرده­ی متحرک یا شبح است و بدنشان دارد می­پوسد یا تمام خون و اندام داخلی خود را از دست داده. احساس پوسیدگی بدن بخشی از توهم است و تعجبی نیست که بسیاری از افراد مبتلا به توهم کوتارد دچار افسردگی شدید می­شوند. در بعضی از موارد، این توهم باعث می­شود فرد خودش را از گرسنگی بکشد. نخستین بار یک عصب­ شناس به نام جولز کوتارد در سال ۱۸۸۰ این اختلال ترسناک را معرفی کرد. البته خوشبختانه، ثابت شده که توهم کوتارد به ­شدت نادر است. مشهورترین مورد توهم کوتارد در هائیتی اتفاق افتاد و مردی در آن­جا کاملا باور داشت که در اثر ایدز جان خود را از دست داده و در جهنم به سر می­برد.

فرشمیکا تی وی - ساعت‌ها ویدیوی آموزشی رایگان در زمینه‌های مختلف

معمولا از این سندرم با نام «احتکار» یاد می­شود و یکی از اختلالات روانی است که بیشتر از بقیه برداشت اشتباهی از آن شده است. این سندرم که نام خود را از فیلسوف یونانی، دیوژن از سینوپه (که به طرز طعنه­ آمیزی مینیمالیست بود)، گرفته، معمولا با علائمی نظیر میل شدید به جمع کردن کالاهای به­ ظاهر تصادفی شناخته می­شود که فرد بعدا به آن­ها وابستگی عاطفی پیدا می­کند. افراد مبتلا به سندرم دیوژن علاوه بر احتکار غیر قابل کنترل، اغلب نسبت به خود و دیگران به­ شدت بی ­توجه می­شوند، ترک اجتماع می­گویند و از رفتار و عادت خود شرم نمی­کنند. این اختلال در بین سالمندان، افراد مبتلا به جنون و کسانی­که در یک مقطع از زندگی طرد و ترک شدند یا محیط خانوادگی ثابتی نداشتند شایع است.

اختلال تجزیه ­ی هویت (DID)، که در گذشته اختلال چندشخصیتی نامیده می­شد، یک بیماری روانی وحشتناک است که در فیلم و سریال بسیار به آن برمی­خوریم اما به­ شدت اشتباه درک شده است. به­ طور کلی، کم­تر از ۱% از افراد مبتلا به اختلال تجزیه­ ی هویت ۳-۲ شخصیت دارند (و گاهی بیشتر). این افراد مرتبا بین شخصیت­های خود در گردشند و ممکن است چند ساعت یا چند سال روی یک شخصیت ثابت بمانند. ممکن است هر زمان و بدون هشدار قبلی بین هویت­های خود جابه­ جا شوند و متقاعد ساختن فرد به این که مبتلا به این اختلال است تقریبا غیر ممکن می ­باشد. به­ همین­ دلیل، افراد مبتلا به اختلال تجزیه ­ی هویت نمی­توانند زندگی عادی داشته باشند و معمولا در تیمارستان زندگی می­کنند.

اکثر افراد با اولین نشانه ­های آبریزش بینی از فکر به سرماخوردگی یا بیماری احتمالی به خود می­لرزند اما افراد مبتلا به اختلال ساختگی این­طور نیستند. دغدغه­ و میل به بیماری ویژگی این اختلال ترسناک است. درواقع، اکثر افراد مبتلا به اختلال ساختگی عمدا خودشان را مریض می­کنند تا خدمات درمانی دریافت کنند (این مورد با خودبیمارانگاری فرق دارد). گاهی افراد صرفا خودشان را به مریضی می­زنند، حیله­ ای که شامل داستان­های من درآوردی، فهرست بلندی از علائم و رفتن از یک بیمارستان به بیمارستان دیگر می­شود. این دغدغه­ ی بیماری اغلب ریشه در آسیب روحی در گذشته یا بیماری جدی دارد. اختلال ساختگی کم­تر از ۵% از جمعیت کلی را تحت ­الشعاع قرار می­دهد و اگرچه درمانی ندارد اما اغلب با روان ­درمانی قابل کنترل است.

با دستگاه تصفیه هوا از آلودگی هوا بکاهید | بهترین قیمت + گارانتی

فرض کنید میل به خوردن کتاب داشته باشید یا بخواهید با ماشین رابطه­ ی جنسی برقرار کنید. این مورد در رابطه با افراد مبتلا به سندرم کلوور-بوسی حقیقت دارد. سندرم کلوور-بوسی یک اختلال روانی ترسناک است که با علائمی نظیر از دست دادن حافظه، میل به خوردن اشیای غیر خوراکی و جاذبه­ ی جنسی نسبت به اشیای بی­جان مانند اتومبیل شناخته می­شود. تعجبی ندارد که این افراد اغلب در تشخیص اشیاء یا افراد آشنا به مشکل برمی­خورند. تشخیص این اختلال روانی ترسناک دشوار است و به ­نظر می­رسد درنتیجه ­ی آسیب شدید به حافظه­ ی موقت مغز رخ می­دهد. متاسفانه، درمانی برای سندرم کلوور-بوسی وجود ندارد و فرد مبتلا به آن اغلب تا پایان عمر در این وضعیت باقی می­ماند.

اگرچه اسم اختلال وسواس فکری-عملی (OCD) به گوش خیلی­ ها خورده و اغلب مورد تمسخر قرار می­گیرد، تعداد کمی به درک کامل نسبت به آن رسیده ­اند. این اختلال به طرق مختلف نمود پیدا می­کند اما اغلب با علائمی مانند ترس شدید، اضطراب و نگرانی­ های مداوم همراه است. افراد مبتلا به این اختلال تنها از طریق تکرار اعمال، مانند دغدغه ­ی تمیزکاری، می­توانند از شر چنین احساسات طاقت­ فرسا خلاص شوند. بدتر از همه این­که، این افراد اغلب نسبت به غیر منطقی بودن ترس­های خود آگاه هستند اما این آگاهی چرخه ­ی تازه­ای از اضطراب را به دنبال می­ آورد. این اختلال تقریبا ۱% از جمعیت را تحت­ الشعاع قرار می­دهد و اگرچه دانشمندان از علت دقیق آن مطمئن نیستند، باورها بر این است که مواد شیمیایی مغز از عوامل موثر در بروز این اختلال است.

سندرم پاریس یک اختلال روانی عجیب و موقتی است که باعث می­شود فرد هنگام مسافرت به شهر پاریس کاملا اختیار خود را از دست بدهد. جالب است بدانید به ­نظر می­رسد این اختلال در بین مسافران ژاپنی بیشتر شایع باشد. از بین تقریبا ۶ میلیون مسافر ژاپنی که سالانه از پاریس دیدن می کنند، ۲-۱ جین دچار اضطراب شدید، زوال شخصیت، زوال واقعیت، افکار آزاردهنده، توهم و هذیان­ های دقیقی می­شوند که خبر از سندرم پاریس می­دهد. پزشکان تنها می­توانند دلیل این اختلال را حدس بزنند. از آن­جایی­که اکثر افرادی که دچار سندرم پاریس می­شوند سابقه­ ی اختلال روانی ندارند، سرنخ اولیه این است که چنین اختلال ترسناک عصبی در اثر موانع زبانی، خستگی جسمی و روحی و واقعیت پاریس در مقایسه با ورژن ایده­ آل آن اتفاق می­افتد.

فروش ویژه سختی گیر رزینی دماتجهیز با بهترین قیمت ها + گارانتی طلایی

این اختلال بسیار شبیه به سندرم کاپگراس است اما افراد مبتلا به فراموشی تکراری به ­جای همزاد قائل شدن برای دیگران، باور دارند که یک موقعیت تکثیر شده. این باور به روش­های مختلف نمود پیدا می­کند اما فرد مبتلا همیشه معتقد است که یک موقعیت همزمان در دوجا وجود دارد. اصطلاح «فراموشی» تکراری نخستین بار در سال ۱۹۰۳ توسط عصب ­شناسی به نام آرنولد پیک برای معرفی بیمار مبتلا به آلزایمر مورد استفاده قرار گرفت. این وضعیت امروزه بیشتر در افراد دچار تومور، جنون، آسیب مغزی یا سایر اختلالات روان­پزشکی مشاهده می­شود.

سندرم استندال یک بیماری روان­ تنی است که، خوشبختانه، ظاهرا موقتی است. زمانی­که فرد در یک مکان یا سایر محیط ­ها در معرض هنر زیاد قرار می گیرد که بسیار زیباست، این اختلال رخ می­دهد. افرادی که ابتلا به این اختلال عجیب و در عین حال ترسناک را تجربه کرده ­اند می­گویند که ناگهان ضربان قلبشان بالا می­رود، دچار اضطراب شدید، گیجی، سردرگمی و حتی توهم می­شوند. نام سندرم استاندال برگرفته از نویسنده­ی قرن نوزده فرانسه است که تجربیات خود بعد از سفر به فلورانس در سال ۱۸۱۷ را با جزئیات شرح داده.

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام