💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

در حالی که بسیاری از افراد در مورد وزن یا ظاهر خود نگرانی دارند ، افراد مبتلا به پرخوری عصبی با اندازه و شکل بدن خود نگرانی بیش از حدی دارند که منجر به پرخوری اجباری و سپس استفاده از روش های مختلف برای جبران مقدار غذای مصرفی بیش از حد می شود.

اکثر اوقات با یک چرخه مزمن افراطی (پرخوری) و پاکسازی (استفاده از روش های مختلفی برای خلاص شدن بدن از کالری دریافتی اضافی) مشخص می شود ، پرخوری عصبی ، که عموماً به عنوان ساده پرخوری شناخته می شود ، یکی از شایع ترین اختلالات خوردن در جهان است. طبق تحقیقاتی که توسط انجمن ملی اختلالات خوردن جمع آوری شده است ، بولیمی تقریباً ۱.۵٪ از زنان جوان و ۱/۰٪ از مردان جوان را مبتلا می کند که علائم آن اغلب در اوایل ۱۲ سالگی و بعضی اوقات زودتر بروز می کند. بیشتر افرادی که از پرخوری رنج می برند دارای وزن متوسط هستند.

اگر با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کنید ، بیشتر وقت خود را صرف خوردن مقادیر بیش از حد غذا می کنید و سپس سعی می کنید از کالری هایی که تازه مصرف کرده اید خلاص شوید. شما به احتمال زیاد چندین بار در هفته یا در موارد شدید ، چندین بار در روز این چرخه افراط و پاکسازی را تجربه می کنید. ممکن است مخفیانه و تا حد درد بیش از حد معده بخورید تا زمانی که دچار درد شوید. افراد مبتلا به پرخوری اغلب غذا هایی را که دارای کربوهیدرات زیاد هستند ترجیح می دهند.

برای از بین بردن کالری های اضافی که مصرف کرده اید ، ممکن است سعی کنید بدن خود را با استفراغ یا با استفاده از دارو های ادرار آور ، ملین و یا جوش شیرین پاکسازی کنید. یا ، ممکن است سعی کنید با رفتار هایی غیر از پاکسازی مانند روزه گرفتن ، رژیم های غذایی سخت و یا تمرینات ورزشی بسیار سنگین ، آن را جبران کنید.

اگرچه پرخوری در عادت های غیر طبیعی خوردن و پاکسازی تجلی پیدا می کند ، اما ریشه مشکل ، داشتن تصور منفی نسبت خود و یک تصور تحریف شده از بدن است. اگر از بیماری پرخوری رنج می برید ، نسبت به هرگونه نقص واقعی یا تصور شده نسبت به خود بسیار سختگیرانه و نا عادلانه عمل می کنید. و هرچند که شما احتمالاً می دانید که خوردن افراطی و پاکسازی پس از آن یک رفتار غیر معمول است و می تواند برای سلامتی فیزیکی و روحی شما مضر باشد ، اما به نظر نمی رسد که بتوانید خودتان را متوقف کنید. به نظر می رسد که هیچ کنترلی بر روی عادت های غذایی خود ندارید.

مانند همه اختلالات غذا خوردن ، علت واحدی وجود ندارد ، اما تعدادی عوامل بیولوژیکی ، روانشناختی ، محیطی و رفتاری مرتبط با پرخوری وجود دارند و شرایطی که می تواند شما را در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری قرار دهد شامل:

سابقه خانوادگی بیماری پرخوری یا سایر اختلالات خوردن. اگر یک خویشاوند نزدیک مانند مادر یا خواهر و برادر دارید که مبتلا به پرخوری است ، شما چهار برابر بیشتر از یک فرد معمولی برای ایجاد این بیماری در خطر هستید.

سابقه خانوادگی یا شخصی از اختلالات خلقی مانند افسردگی یا اضطراب یا سوء مصرف مواد.

عزت نفس ضعیف ، شاید به دلیل یک محیط بحرانی خانوادگی باشد که تأکید زیادی به موفقیت و کامیابی می کند.

خصوصیات شخصیتی مانند تکانشگری ، سختگیری، ترس بیش از حد ، کمرویی ، بدبینی و مشکل در “آینده نگری”

بحران های خانوادگی یا شخصی دشوار

سابقه سوءاستفاده جنسی ، سوءاستفاده جسمی و سایر تجربیات آسیب زا

تسلیم شدن در برابر فشار های فرهنگی ، خانوادگی یا همسالان برای کاهش وزن و لاغر بودن

پس به طور حتم ، رفتار های افراطی و پاکسازی باعث بروز مشکلات جسمی می شود، مانند:

التهاب و گلو درد یا التهاب مری ، زخم دهان ، غدد بزاقی متورم

مینای دندان پوسیده و پوسیدگی دندان – ناشی از قرار گرفتن بیش از حد در معرض اسید معده در هنگام استفراغ مکرر عمدی

نوسان وزن – بالا و پایین رفتن

مشکلات دستگاه گوارش – اسهال ، نفخ ، یبوست ، رفلاکس اسید ، تهوع ، درد شکم ، زخم معده

کم آبی

بوی بد دهان

فشار خون پایین

عدم تعادل الکترولیت به دلیل از بین رفتن سدیم ، کلسیم ، پتاسیم و سایر مواد معدنی ، که در نهایت می تواند منجر به ضربان قلب غیر طبیعی ، حمله قلبی یا مرگ شود.

همچنین ممکن است شرایط عاطفی و روانی مرتبط با پرخوری را تجربه کنید ، مانند:

احساس گناه و شرم

حساسیت بیش از حد در مورد تعداد کالری مصرفی

کاهش مزمن عزت نفس و تصویر منفی از خود

افسردگی یا اضطراب

امتناع از دوستان و فعالیت ها

نیاز به اطلاعات بیشتر درمورد پرخوری عصبی دارید ؟ مقاله ی اختلال پرخوری را هم بخوانید

پرخوری عصبی یک وضعیت بهداشت جسمی و روانی جدی است که نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارد. پس از تشخیص ، ممکن است ترکیبی از روان درمانی ، درمان پزشکی و مشاوره تغذیه تجویز شود.

اگر در حال حاضر تحت نظر روانشناس یا روانپزشک نیستید ، می توانید با پزشک مراقبت های اولیه خود صحبت کنید. علائم پرخاشگری و احساساتی که با رفتارتان ارتباط دارند را توصیف کنید. ممکن است تهیه لیست از علائمی که تجربه می کنید قبل از قرار ملاقات مفید باشد. مطمئن باشید که تمام اطلاعات شخصی مربوطه ، مانند هر گونه سابقه خانوادگی در مورد اختلالات خوردن ، استرس عمده (کلی) ، تغییرات اخیر زندگی و الگو های غذایی معمولی روزانه را درج می کنید. علاوه بر معاینه فیزیکی مثلا تست هایی برای ارزیابی اینکه آیا شما از اثرات بدنی ناشی از خوردن زیاد رنج می برید یا خیر، احتمالاً پزشک در مورد عادات غذایی روزانه ، افکار و احساساتی که درباره وزن و ظاهر خود دارید از شما سؤال خواهد کرد. در گفتگو درباره احساسات ، افکار یا اطلاعات دیگری که ممکن است به نظر بی ارتباط با خوردن باشد ، دریغ نکنید. مهم است که از سلامت روانی و جسمی خود تصویر کاملی در اختیار پزشک خود قرار دهید.

در صورت لزوم ، پزشک شما باید بتواند شما را به یک روانشناس یا روانپزشک معتبر ارجاع دهد. مهم است که با استفاده از کسی آموزش دیده و دارای تجربه مناسب برای درمان پرخوری به دنبال درمان خود باشید. مطمئن باشید که با رویکرد آن ها در مورد درمان پرخوری موافق هستید و برنامه درمانی پیشنهادی آنها و آنچه را که آنها به عنوان هدف اصلی برای بهبودیتان می دانند درک کرده اید. اگر از پاسخ آنها رضایت ندارید و یا احساس راحتی نمی کنید که با این شخص همکاری ، به دنبال گزینه درمانی دوم باشید.

متخصصان سلامت روان که پرخوری را درمان می کنند ممکن است از روش های مختلف درمانی استفاده کنند و از ابزار های مختلفی برای کمک به شما در پیشبرد وضعیت بهبودی تان استفاده کنند. خط اول درمان معمولاً رفتار درمانی شناختی برای فرد است (CBT) ، یک گفتگوی درمانی یک به یک و نسبتاً کوتاه مدت است که می تواند به شما در درک چگونگی ارتباط افکار و احساسات منفی در مورد خود و مواد غذایی با اختلال در خوردن، کمک کند. درمانگر شما به شما یاد می دهد تا عادات غذایی و الگو های فکری خود را با هدف حذف یا حداقل کاهش دفعات حمله ی افراط در خوردن – پاکسازی نرمال کنید . در عین حال ، CBT ابزاری برای مقابله با استرس و کمک به خودنگری شما و الگوی تفکر منفی در مورد خودتان ، نوع بدن و وزن تان ارائه می دهد.

همچنین مطالعات اولیه حاکی از آن است که شکل دیگری از گفتاردرمانی ، معروف به روان درمانی بین فردی (ITP) ، ممکن است به افرادی که از پرخوری رنج می برند ، کمک کند ، هرچند که این نوع درمان ممکن است به اندازه CBT کارآمد نباشد. ITP کمتر به رفتار های غذایی و بیشتر در مورد روابط بین فردی که ممکن است در تقویت رفتار های افراط در خوردن و پاکسازی نقش داشته باشند تمرکز می کند. برخی محققان معتقدند که شناسایی و حل این مسائل مربوط به رابطه ممکن است به کاهش فراوانی این رفتار ها کمک کند.

علاوه بر مشاوره روانشناختی ، سایر روش ها و رویکرد ها می توانند به کاهش برخی از علائم و بهبود رفتار های مرتبط با BED (اختلال در خوردن) کمک کند. دارو های ضد افسردگی یا ضد اضطراب ممکن است برای کمک به مشکلات خلقی تجویز شوند و همچنین مطالعات نشان داده اند که استفاده از داروهای ضد افسردگی در کاهش دفعات بروز افراط در خوردن و پاکسازی در بسیاری از افرادی که به پرخوری مبتلا هستند کمک می کند. در موارد چاقی ، دارو هایی که کاهش وزن حداقل کوتاه مدت را تشویق می کنند نیز ممکن است تجویز شود.

یک متخصص تغذیه معتبر ، یا متخصص تغذیه بالینی با ثبت اطلاعات بیشتر در مورد تغذیه مناسب و کمک به شما در ایجاد و پیروی از یک برنامه غذایی متعادل ، می تواند در دستیابی یا حفظ وزن مناسب (در محدوده ی سلامتی) کمک کند. ارائه دهندگان خدمات درمانی شما همچنین ممکن است روش های درمانی کمکی مانند کلاس های حرکتی ، آموزش مراقبه و ذهن آگاهی ، یوگا ، اسب درمانی یا هنر درمانی را پیشنهاد دهند. این برنامه ها پرخوری را درمان نمی کنند ، اما می توانند به پایین آمدن سطح استرس ، افزایش روحیه شما و بهبود وضعیت بدنتان کمک کنند و به شما بیاموزند که کنترل بهتری روی زندگی خود داشته باشید.

حتی بعد از درمان ، علائم و نشانه های بیماری پرخوری اعصاب می توانند بعدا در زمان های دیگری بازگردند. این عود ها اغلب در مواقع استرس زیاد اتفاق می افتند و ممکن است در طول سال ها نیز اتفاق بیفتد و بگذرد. اگر به علائم یا نشانه های آشنا برخورد کرده اید ، بلافاصله با روانشناس یا روانپزشکتان تماس بگیرید تا قبل از بازگشت کامل آن ، متوجه شوید که برای مهار چرخه پرخوری-پاکسازی چه کاری باید انجام دهید.

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام