💚ایران مطلب 💚 خانواده و زندگی💚زناشویی- آشپزی و تغذیه- کودکان و والدین- آرایش و زیبایی- روانشناسی- اسرار خانه داری- رازهای موفقیت- دنیای مد- دکوراسیون- هنر در خانه- روابط عاطفی

بیماری هوچکین یا هاجکین (Hodgkin’s lymphoma) نوعی سرطان غیر معمول است، که در سیستم لنفاوی رخ می‌دهد. ۲ نوع اصلی لنفوم وجود دارد که آن‌ها را با نام‌های لنفوم هوچکین و لنفوم غیر هوچکین می‌شناسیم. آن‌ها رفتار، نوع گسترش و واکنش متفاوتی دارند و اگر در مراحل اولیه اقدام کنید، می‌توانید از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید.

ما نیز در این مطلب از درمانکده قصد داریم تا اطلاعاتی را درباره علائم و درمان سرطان لنفوم هوچکین با شما به اشتراک بگذاریم. در ادامه همراه ما باشید.

لنفوم هوچکین، نوعی سرطان است که در بخشی از سیستم لنفاوی بدن اتفاق می‌افتد. این سیستم هم جزئی از سیستم ایمنی بدن است. سیستم لنفاوی به سیستم ایمنی بدن کمک می‌کند تا با عفونت‌ها مقابله کند. درواقع منبع ایجاد بیماری هوچکین، گلبول‌های سفید خون هستند. به این گلبول‌های سفید لنفوسیت گفته می‌شود و به شما در محافظت در برابر میکروب و عفونت کمک می‌کنند.

در افراد مبتلا به سرطان هوچکین، این سلول‌ها به طور غیرطبیعی رشد می‌کنند و فراتر از سیستم لنفاوی گسترش می‌یابند. با پیشرفت بیماری، مبارزه با عفونت‌ها برای بدن شما دشوارتر می‌شود. نوع بیماری هوچکین براساس انواع سلول‌های درگیر در وضعیت شما و رفتار آن‌ها مشخص می‌شود.

علت اصلی سرطان هوچکین هنوز شناخته شده نیست. این بیماری با جهش DNA و همچنین با ویروس اپشتین بار مرتبط است که باعث مونونوکلئوز می‌شود. این بیماری می‌تواند در هر سنی رخ دهد، اما معمولا در افراد بین ۱۵ تا ۴۰ سال و افراد بالای ۵۵ سال دیده می‌شود.

متداول‌ترین علامت این بیماری، تورم غدد لنفاوی است که باعث ایجاد توده‌ در زیر پوست می‌شود. این توده معمولا دردناک نیست و شاید در یک یا چند قسمت شکل بگیرد که شامل موارد زیر می‌شوند:

کنار گردن

زیر بغل

اطراف کشاله ران

علائم دیگر آن عبارت است از:

تعریق شبانه

خارش پوست

تب

خستگی

لاغری ناخواسته

سرفه مداوم، مشکل تنفس، درد قفسه سینه

درد در غدد لنفاوی پس از مصرف الکل

بزرگ شدن طحال

در صورت مشاهده هر یک از این علائم بلافاصله با پزشک متخصص غدد و متابولیسم خود تماس بگیرید. این‌ علائم می‌توانند نشانه‌هایی از دیگر بیماری‌های باشند و تشخیص دقیق آن مهم است.

عواملی که می‌توانند خطر لنفوم هوچکین را افزایش دهند، عبارتند از:

سن: لنفوم هوچکین اغلب در افراد بین ۱۵ تا ۴۰ سال و بالای ۵۵ سال تشخیص داده می‌شود.

سابقه خانوادگی لنفوم: داشتن یک خویشاوند خونی با لنفوم هوچکین یا لنفوم غیر هوچکین، خطر ابتلا به لنفوم هوچکین را افزایش می‌دهد.

جنسیت: مردها کمی بیشتر از زنان به لنفوم هوچکین مبتلا می‌شوند.

عفونت مونونوکلئوز: افرادی که به بیماری‌های ناشی از ویروس اپشتین بار مانند مونونوکلئوز عفونی مبتلا شده‌اند، بیشتر از افرادی که به این عفونت‌ها مبتلا نشده‌اند، دچار لنفوم هوچکین می‌شوند.

 

برای تشخیص بیماری هوچکین، پزشک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و از شما در مورد سابقه پزشکی‌تان سوال می‌کند. همچنین پزشک آزمایش های خاصی را تجویز می‌کند تا بتواند تشخیص صحیح را انجام دهد. معمولا آزمایش های زیر پیشنهاد می‌شوند:

آزمایش های تصویربرداری، مانند اشعه ایکس یا سی تی اسکن

نمونه‌برداری از غدد لنفاوی، که شامل برداشتن قطعه‌ای از بافت غدد لنفاوی برای آزمایش وجود سلول‌های غیرطبیعی است

آزمایش خون، مانند شمارش کامل خون (CBC)، برای اندازه‌گیری سطح گلبول‌های قرمز خون، گلبول‌های سفید خون و پلاکت‌ها

ایمونوفنوتیپ برای تعیین نوع سلول‌های لنفوم

آزمایش عملکرد ریه برای تعیین میزان عملکرد ریه‌ها

ایمونوفنوتیپ برای تعیین نوع سلول‌های لنفوم

نمونه‌برداری از مغز استخوان، که شامل برداشتن و بررسی مغز

 استخوان است تا ببینید آیا سرطان گسترش یافته است یا خیر.

 

پس از تشخیص بیماری هوچکین، مرحله‌ای به میزان پیشرفت سرطان اختصاص می‌یابد. در این مرحله میزان و شدت بیماری توصیف می‌شود. در این صورت پزشک می‌تواند، گزینه‌ها و چشم اندازهای درمانی شما را تعیین کند.

چهار مرحله کلی برای این بیماری وجود دارد:

مرحله ۱ (مرحله اولیه): به این معنی است که سرطان در یک منطقه از غدد لنفاوی وجود دارد، یا سرطان فقط در یک ناحیه از یک ارگان وجود دارد.

مرحله ۲ (بیماری پیشرفته موضعی): در این مرحله سرطان در دو منطقه غدد لنفاوی و در یک طرف دیافراگم، یا اینکه سرطان در یک ناحیه غده لنفاوی و همچنین در اندام مجاور دیده شده است.

مرحله ۳ (بیماری پیشرفته): به این معنی است که سرطان در مناطق غدد لنفاوی هم در بالا و هم در زیر دیافراگم شما دیده می‌شود و یا اینکه سرطان در یک ناحیه غدد لنفاوی و در یک عضو در دو طرف دیافراگم، دیده شده است.

مرحله ۴ (بیماری گسترده): در نهایت وقتی سرطان به شدیدترین حالت خود می‌رسد که در خارج از غدد لنفاوی پیدا شود و به‌طور گسترده‌ای به سایر قسمت‌های بدن مانند مغز استخوان، کبد یا ریه گسترش یافته باشد.

به‌طور معمول درمان بیماری هوچکین به مرحله (stage) بیماری بستگی دارد. گزینه‌های اصلی درمان، شیمی درمانی و پرتودرمانی هستند. پرتودرمانی از پرتوهای پرانرژی برای تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. شیمی درمانی شامل استفاده از داروهایی است که می‌تواند سلول‌های سرطانی را از بین ببرد. داروهای شیمی درمانی بسته به نوع داروی خاص ممکن است به صورت خوراکی تجویز شوند، یا از طریق ورید تزریق شوند.

در مراحل اولیه، شاید پرتودرمانی به تنهایی برای درمان لنفوم هوچکین کافی باشد. ولی در مراحل پیشرفته، ممکن است داروهای درمانی هدفمند، به رژیم شیمی درمانی شما اضافه شوند. در صورت عدم پاسخ به شیمی درمانی یا پرتودرمانی، ایمونوتراپی یا پیوند سلول بنیادی نیز به کار می‌رود.

در روش پیوند سلول‌های بنیادی، سلول‌های سالم به بدن شما تزریق می‌ شوند تا جایگزین سلول‌های سرطانی مغز استخوان شوند. پس از درمان، باید به طور منظم توسط پزشک ویزیت شوید. حتما تمام قرارهای پزشکی خود را حفظ کرده و دستورالعمل‌ها را رعایت کنید.

درمان سرطان لنفوم هوچکین می‌تواند عوارض جانبی طولانی مدت داشته باشد و خطر ابتلا به سایر بیماری‌های جدی پزشکی را افزایش دهد. این درمان‌ها می‌توانند خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهند:

سرطان‌های ثانویه

ناباروری

عفونت‌ها

مشکلات تیروئید

آسیب ریه

شما باید مرتبا ماموگرافی و غربالگری بیماری‌های قلبی را انجام دهید، به موقع واکسن بزنید و از استعمال سیگار خودداری کنید. همچنین مداوم با پزشک خود در ارتباط باشید و به او بگویید که نگران عوارض جانبی طولانی مدت هستید تا برای کاهش این خطرات راهی را به شما پیشنهاد دهد.

در چند دهه گذشته درمان‌های متعددی برای این بیماری صورت گرفته است، که میزان بقای مبتلایان را نیز افزایش داده است. طبق تحقیقات انجمن سرطان آمریکا، میزان بقای نسبی برای همه افرادی که مبتلا به لنفوم هوچکین هستند، به شرح زیر است:

میزان بقای پنج ساله، حدود ۸۶ درصد است.

میزان بقای ۱۰ ساله، حدود ۸۰ درصد است.

در زیر نرخ بقای پنج ساله برای مراحل مختلف آورده شده است:

مرحله ۱، حدود ۹۰ درصد است.

مرحله ۲، حدود ۹۰ درصد است.

مرحله ۳، حدود ۸۰ درصد است.

مرحله ۴، حدود ۶۵ درصد است.

البته این میزان ممکن است بسته به مرحله بیماری و سن فرد متفاوت باشد.

در سال‌های گذشته درمان‌های متعددی برای این بیماری صورت گرفته است، که میزان بقای مبتلایان را نیز افزایش داده است.

تشخیص و درمان سرطان لنفوم هوچکین می‌تواند کمی چالش برانگیز باشد. گروه‌های پشتیبانی و مشاوره می‌توانند به شما کمک کنند تا اضطراب خود را مدیریت کرده و مکانی امن برای بحث در مورد نگرانی‌ها و احساسات مربوط به تجربه خود را داشته باشید. بنابراین پس از اطلاع از بیماری، بهتر است تمرکز خود را بر درمان بگذارید و از پزشک بخواهید راهکارهای مختلفی به شما بدهد. برای دریافت اطلاعات بیشتر و دریافت نوبت آنلاین، می‌توانید با پزشکان درمانکده در ارتباط باشید. اگر اطلاعات و تجربه‌ای در زمینه این سرطان دارید می‌توانید در بخش نظرات آن را با ما و دیگر خوانندگان به اشتراک بگذارید.

انتهـــــــــــــــــــــــــای پیــــــــــــــــــــــــــام